Hoe vaak ik het ook over het Lombokkertje heb, feit is dat je nergens aan kunt zien dat hij hier woont. Hij heeft geen typisch Lombok-hoofd. Draagt geen typische Lombok-kleren. Zijn kreetjes en gebaartjes hebben ook weinig Lomboks. En in zijn eerste paspoort zal Lombok ook niet terug te vinden zijn. Daar staat gewoon Utrecht als geboorteplaats.
Maar ach, dat is prima. Stel dat er wel Lombok in had gestaan. Misschien zouden mensen dan zeggen dat helemaal niet te zien is dat hij uit Indonesië komt. En dan moet hij weer vanalles uitleggen. Bovendien is met Utrecht niets mis. Het is een mooie, historische stad waar zijn pappa en mamma zich in ieder geval thuis voelen. En hij waarschijnlijk ook.
En het klinkt ook wel lekker, Utrecht als geboorteplaats. Iedereen weet meteen dat het Lombokkertje een stoere stadsjongen is. Die van aanpakken weet. En goed uitkijkt met oversteken. Zoals het hoort bij stadse jongens.
Bovendien is het een bekende stad, wat ook leuk is. Als iemand over een tijdje vraagt waar het Lombokkertje geboren is, roept zijn antwoord meteen allerlei beelden op. Van de Dom. De Oude Gracht. Hoog Catharijne misschien.
Van één van de vele musea van de stad.
Maar niet van Lombok, waarschijnlijk.
Nou ja, misschien zijn er wel mensen die bij het woord Utrecht aan Lombok denken. Omdat ze hier familie of vrienden hebben wonen.
Of op kraamvisite zijn geweest.
En heel misschien hebben ze dan ook wel mijn boekje gezien of gelezen.
Met daarop de foto van het Lombokkertje.
Dat ben ik, zal de kleine dan misschien zeggen.
Maar misschien ook niet. Misschien schaamt hij zich ervoor dat hij de hoofdrol speelt in al die verhaaltjes van pappa. Dat zijn foto is gebruikt als cover voor het boek. En zal hij daarom sowieso niet zeggen dat hij uit Lombok komt.
Maar hij zal wel gewoon Utrecht noemen, die mooie stad in het midden van het land
Nee, er is niets mis mee dat het Lombokkertje Utrecht in zijn paspoort heeft staan.
Er is niets mis mee dat hij Utrechtertje is.
Vooral niet omdat hij in Lombok is geboren.