Lombok is een voorbeeld van andere wijken. Hier gaan culturen hand in hand. Hier wonen mensen die heel open en tolerant zijn. Hier beoordelen (en veroordelen) mensen elkaar niet op kleur, ras en gewoonten.
En ook niet op favoriete voetbalclub.
Mijn favoriete club is PSV.
En dat is ook dé club van het Lombokkertje.
Nou ja, dat weet hij nog niet. Maar dat komt wel goed.
Als hij straks zijn pas gekochte shirtje en vestje aandoet, dan wil hij later niet anders.
Ik zie het nu al voor me. Dat hij met me mee gaat naar het Philipsstadion. Samen de eerste keer de tribune op. Een echte vader-en-zoon-ervaring.
Inderdaad, het Mastercardgevoel.
Maar ik zie hem ook al voetballen hier, met zijn vriendjes. In zijn PSV-shirt, met de naam van Ritzmaier erop.
Nee, ik had tot vorige week ook nooit van deze speler gehoord. Maar toen ik weer eens een wedstrijdje van PSV zag, stond Marcel Ritzmaier in de basis. Met zijn 18 jaar maakte hij al best veel indruk. Vooral toen hij zich in het strafschopgebied vrijkapte en ineens oog en oog met de keeper stond.
Om vervolgens huizenhoog over te schieten.
Maar dat was alleen maar goed.
Anders was hij zo weer verkocht.
Nu blijft hij nog wel even. Ik hoop een lang even.
Als Ritzmaier over zes jaar een steunpilaar van PSV is, zal hij de held zijn van veel zesjarigen.
En dus van het Lombokkertje.
Ik zie het al voor me hoe hij met zijn vriendjes voetbal speelt op het Bankaplein. De eerste tien minuten is hij lekker aan het ballen met de andere gastjes. Maar dan gebeurt het. Als een Ritzmaier kapt hij een vriendje prachtig uit. En hij schiet!
Hoog over.
Een echte Ritzmaier.
Maar ook dat is alleen maar goed.
Want wie weet, staat er een of andere scout van FC Utrecht te kijken.
En voordat je het weet moet ik de kleine zes keer per week naar het trainingsveld brengen.
Met de bakfiets.
Oké, als het Lombokkertje echt heel veel talent heeft, heel graag profvoetballer wil worden (en tot zijn 18e braaf zijn huiswerk maakt), dan zal ik er nog wel eens over nadenken.
Maar dan wil ik niet dat hij naar FC Utrecht gaat.
Er is natuurlijk maar één club die hem mag hebben.
Heerlijk dat ik dat hier – met al die open en tolerante mensen – gewoon kan zeggen.