Het Lombokkertje is net vier maanden of ik ben al met zijn eerste verjaardag bezig. Gekker nog, dat was ik al toen hij net geboren was. Dat komt door zijn geboortemaand.
Augustus is de ideale maand voor een feest.
Een feest in Park Oog in Al.
Tijdens mijn vele wandelingen in dit park de afgelopen lentes en zomers, heb ik altijd jaloers gekeken naar al die mensen die in het park een feestje of partijtje hadden. Dat wil ik ook, dacht ik steeds. Maar zowel mijn vrouw als ik zijn in de herfst jarig. En ja, een feestje in de regen heeft toch weer veel minder charme. Zelfs in Park Oog in Al.
Bovendien was het voor mij geen optie om onze verjaardagen veel eerder te vieren. Daar houd ik niet van. Is toch een soort van valsspelen.
Met als consequentie dat er geen feestje gevierd werd in het park. Tot de kleine op de wereld kwam.
O nee, we hebben zijn geboortedatum zeker niet zo gepland. Maar het komt wel goed uit.
Dat wordt een heerlijk feestje in Oog in Al. Nu in december denk ik al wel eens, was het maar al augustus.
Maar als ik dan naar het park loop, denk ik: het is wel goed zo.
Het park zelf is er immers nog niet klaar voor.
Vorige week zag ik dat ze eindelijk bezig zijn met de brug die de ingang van het park vormt. Nadat we al die maanden flink hebben moeten omlopen om het park te bereiken, zit er nu eindelijk beweging in de verregaande restauratie van de brug. Maar wanneer de brug klaar is, weet ik niet. Een voorspelling durf ik niet te doen, net als de gemeente. Ze hebben al vaak genoeg hun bordjes met de nieuwe openingsdatum moeten wijzigen. Maar goed, ze zijn bezig. En dan moet het toch wel heel raar lopen willen ze niet in de eerste helft van 2012 klaar zijn met die brug.
Augustus zal zeker wel lukken.
Nog een voordeel van jarig zijn in augustus.
Ja, ik weet het, deze maand heeft ook zijn nadelen.
Veel vrienden en familieleden zijn dan op vakantie. Maar goed, dat hoeft natuurlijk niet. Ze kunnen nu al rekening houden met het feestje van het Lombokkertje, en ervoor of erna op vakantie gaan. Dan hoeven ze niets te missen.
Ik zie het al voor me, al die feestvierders die languit op het gras liggen. Of op de ligstoelen die er altijd al staan. Terwijl de ouders lekker aan het bier en de wijn zijn – gebracht met onze bakfiets! – ravotten de neefjes, nichtjes, vriendjes en vriendinnetjes van de kleine met elkaar.
Dat hij jarig is, zal het Lombokkertje waarschijnlijk niet beseffen. Maar zo buiten, met al die gasten, zal hij best ervaren dat het een speciale dag is. Op een speciale plek.
Nu maar hopen dat het die dag niet regent.
Maar goed, dan gaan we maar gauw op vakantie. Naar een of ander last minute vakantiepark.
Niet te ver.
En niet te warm.
En zeker niet te leuk.
Anders wil het Lombokkertje er volgend jaar weer naar toe.
Maar ik niet.
Ik wil een feestje in het park.