Zal het toeval zijn? Dat net nu de zwartepietendiscussie in alle hevigheid losbarstte, ik in Lombok geen Zwarte Piet heb gezien? In zon’n multicultiwijk als deze, past zo’n overblijfsel van de koloniale overheersing immers niet.
Hoor ik de tegenstanders van de hulp van Sinterklaas al zeggen.
Zelf zie ik het niet zo zwartwit.
Ik had het Lombokkertje best een Zwarte Piet willen laten zien. Maar nog liever Sinterklaas.
Maar nee, hij was in geen velden of wegen te bekennen. En da’s toch jammer. Want ik had de kleine in zijn eigen wijk toch graag kennis laten maken met de goedheiligman, die elk jaar weer voor het leukste familiefeest zorgt.
Als we de Sint wel hadden gezien, had ons mannetje waarschijnlijk geen benul gehad van die man met die rare rode hoed en die witte baard met elastiekjes. Maar beter een ontmoeting dan geen ontmoeting. Hoe eerder hij kennis kan maken met de Sint, hoe groter de kans dat hij ook een Sinterklaasfan wordt.
Denk ik zo.
Maar helaas.
Op de avond dat wij pakjesavond vierden – op 3 december – was er geen baard of mijter te bekennen. Als hij nu al iets koppelt aan het heerlijk avondje, dan is dat het gegil van zijn dolenthousiaste nichtjes die van de Sint weer te veel cadeaus hadden ontvangen. Onze kleine man lachtte vrolijk met hen mee, al wist hij vast niet waar hun vreugde vandaan kwam.
Op 5 december had ik me voorgenomen om hem echt Sinterklaas te laten zien. Nadat ik hem op had gehaald bij de oppasoma, reed ik met de bakfiets een extra rondje Lombok. Ik heb alle straten wel gehad, maar er was in Lombok geen Sint te bekennen.
Daarna heb ik met hem nog wel voor het raam gestaan in onze woonkamer. Maar daar bleek een woonkamer op de 1e verdieping ook zijn nadelen te hebben. We zagen wat vage mensen in de verte, maar in de donkerte wisten we niet zeker wie dat waren. Even later hoorden we wel gestommel en deurengeklop in de straat, maar dat konden we niet zien omdat het onder ons afspeelde.
Uiteindelijk ging het Lombokkertje naar bed zonder een Sint te hebben gezien. Wat ik erger vond dan hij.
Volgend jaar ga ik het dan ook anders doen. Dan vraag ik aan een van de straatbewoners of hij een baard om en een mijter op wil zetten. Nou ja, misschien is dat niet eens nodig. Als de kleine maar iets van de Sint kan zien, is het al goed. Zoals een mijter.
Het enige wat de straatbewoner dan hoeft te doen is de mijter aan een stok vast te binden, de stok naar boven te richten en zo de mijter voor het raam te showen. Dan verzin ik daar wel een verhaal bij over de Sint en Zwarte Piet.
Behalve dan als de straatbewoner in kwestie principiële bezwaren heeft tegenover die Piet. Dan mompel ik wel iets over koloniale schande et cetera. Zo zwartwit ben ik dan wel.
Als voor het Lombokkertje de Sint maar blijft bestaan.