Sla over naar de inhoud

Jongensdag

Toen ik vrijdagmorgen Ciska Dresselhuijs op de radio hoorde, was ik blij dat ik net de wasmachine had aangezet. Zo kwam ik nog een beetje onder haar tirade over pappadagen uit.

Op mijn derde pappadag hoorde ik Ciska zeggen dat ze de pappa’s van deze dagen maar niets vond. Die vaders scheppen flink op over hun dag, maar ondertussen werken ze thuis gewoon achter de laptop. Oké, als hun kind wakker is, geven ze het wel snel een flesje. Maar aan het huishouden doen ze niets.
En maar opscheppen tegenover hun vrienden.
Poeh, gelukkig heb ik de wasmachine aangezet, dacht ik toen ik dat hoorde.
Al moet ik wel bekennen dat ik als een echte pappadagpappa achter de laptop zat.

Maar ik was niet aan het werk. Nee, dat doe ik niet tijdens een pappadag. 
Op een pappadag verdrijf ik de tijd zolang het Lombokkertje ligt te slapen. Ik facebook een beetje, kijk naar foto’s, koop online wat cadeautjes en lees wat over Cruijff en consorten.
Maar eigenlijk doe ik niets.
Niets dan wachten.
En me vervelen.
Net zoals vroeger, toen ik een jongetje was. Ik had vast wel iets te doen, maar ik had nergens zin in. En wilde ook nergens mee beginnen, omdat we toch zo zouden gaan eten.
Nu gaat het Lombokkertje zo eten.
Maar het idee is hetzelfde.
Ik verveel me omdat ik nergens aan kan beginnen.
Want het Lombokkertje heeft dadelijk honger.
Nu vind ik het heerlijk, dit vervelen.
Het doet me realiseren dat ik nog steeds een jongen ben.
Als de kleine eenmaal wakker is, ga ik daar gewoon mee door. Goed, het flesje geven is nog wel pappa-achtig. En hem in de wandelwagen doen ook.
Maar eenmaal bij Kopi Susu steekt weer de jongen de kop op. Ik toon trots ons jochie, net zoals ik vroeger deed met de door de Sint geschonken Playmobil. Ik maak allerlei rare geluidjes, alsof ik nooit ben opgegroeid. En ik doe zijn gebaartjes na. Net zolang tot hij gaat lachen. Of huilen, omdat ik wat overdrijf.
Zoals vroeger.
Maar meestal vindt de kleine alles best. Zittend op mijn schoot, neemt hij alles in zich op. Als ik hem zo zie, is hij toch ook al een hele jongen.
Dus daar zitten we dan, op vrijdag. Jongens onder elkaar. En dat verandert niet als we weer thuis zijn. We lachen een beetje, maken dezelfde geluidjes, en kijken elkaar ondeugend aan. Wat zullen we dadelijk gaan doen? Nou ja, de keuze is snel gemaakt. Hij gaat lekker slapen, en ik ga me weer lekker vervelen.
Alleen draai ik nog wel snel een wasje.
Om te laten zien dat deze pappadag anders is.
Maar goed, eigenlijk had ik dat niet hoeven doen.
Want deze dag ben ik geen pappa.
Maar een jongen.
Het is een jongensdag.
Onze jongensdag.

Published in2011