Vanaf 2002 organiseert de Rabobank de Rabobank Cauberg Clinic, een clinic voor leden van de Rabobank. Bij de beklimming van de Cauberg worden ze begeleid door renners van de Rabobank Wielerploegen. Ik reed op 26 oktober 2003 mee. Een verslag.
Rabobank Wielersite, 16 oktober 2003
Op een mountainbike en in een korte broek
Vrijdag 24 en zaterdag 25 oktober vond de 3e Rabobank Cauberg Clinic plaats. Een paar honderd klanten en leden legden in Limburg een heuvelachtig parkoers af, daarbij begeleid door renners van de Rabobank Wielerploegen. De deelnemers waren in verschillende groepen verdeeld. De eerste groepen reden 78 km, met daarin alle bekende, zware bergen. De andere groepen fietsten 65 km. Vrijdag waren er 14 groepen. In groep 14 zat ik. Een verslag.
Beginnen met kletsen
Tijdens de eerste kilometers van de Rabobank Cauberg Clinic is het nog gezellig. Even praten met Koen de Kort, renner van het Tradeteam III van de Rabobank en samen met ploegmaat Joost Posthuma, Adrie van der Poel en Jan Boven begeleider van groep 14. Koen vertelt enthousiast over zijn studie Bewegingswetenschappen in Amsterdam, over zijn veldritten en wegkoersen van dit jaar en over zijn plannen voor de toekomst. En tussendoor geeft hij nog adviezen. Schakel hier een beetje bij, zegt hij, en begin niet te snel op de Gulperberg.
Limburg Park Stadion
Eenmaal begonnen met de klim van de Gulpenerberg is het gedaan met de gezelligheid. Dan is het afzien, en ben ik vooral met me zelf bezig. Langzaam komen de tips en adviezen naar boven die gegeven werden voor aanvang van de Clinic. In de volle businesskantine van het Parkstad Limburg Stadion Roda JC te Kerkrade maakten gastheer Hennie Kuiper en Adrie van der Poel duidelijk wat de deelnemers aan de Rabobank Cauberg Clinic zouden kunnen verwachten. Voedseldeskundig Asker Jeukendrup gaf adviezen over kleding en voedsel. En in een videobijdrage bespraken Michael Boogerd en Dekker de Limburgse bergjes die beklommen moesten worden.
Afzien op Gulpenerberg
Vooral Dekker was weer erg humoristisch. “Dit doe je niet voor je lol”, grapte hij over de Keutenberg. Maar gelukkig hoeft mijn groepje de Keutenberg niet op. Maar ik moet wel aan de woorden van Dekker denken als ik de Gulpenerberg op klim. Echt lollig vind ik het even niet. Het gaat moeizaam. Ik blijk bovendien niet goed naar de woorden van Koen te hebben geluisterd. Te snel begin ik aan de berg. En als ik ook nog eens fout schakel, sta ik stil. Dat wordt lopen.
Herenschoenen
“Gelukkig heb je je trimschoenen aan”, grapt Van der Poel. Als beginnend mountainbiker heb ik nog geen speciale schoenen gekocht. Maar mijn Rabobank-trimschoenen zijn altijd nog beter dan de leren herenschoenen van Chris, een van de andere renners van mijn groep. Chris is een opvallende deelnemer. Ongeoefend is hij naar Kerkrade gegaan, met een Raleigh-fiets uit 1982. Hij heeft Sparta-sokken aan die tot aan zijn knieën reiken, zodat hij ook in zijn korte wielerbroek geen koude benen krijgt. Chris is een van de twee deelnemers die het aandurft om een korte broek te dragen. De andere renners zijn slimmer.
Kouberg Clinic
In de afdaling van de Gulpenerberg moet ik aan de woorden van Asker Jeukendrup denken. “Een betere prestatie behaal je als je het hoofd koel houdt”, aldus de voedingsdeskundige. Nou, het hoofd koel houden is geen probleem. Het is bar koud op deze vrijdag. Zo koud dat de starter van de Kouberg Clinic spreekt. Het is een graad of zes, als de zon schijnt. Halverwege verdwijnt de zon achter de wolken, en zakt de temperatuur naar drie graden. Gelukkig is mijn bovenlichaam goed verwarmd door vele lagen kleding. En ik heb geen koude benen, zeg ik steeds als mijn fietsmakkers over mijn blote benen beginnen.
Bikkel
“In het begin vond ik je wel een bikkel met die korte broek, maar ik vroeg me wel af of je het zou halen. Maar je doet het goed”, zegt Jan Boven op de top van de Cauberg. Ik ben blij met het compliment van de superknecht van de Rabobank Profploeg. En het gaat ook goed. Ik heb de Cauberg zonder afstappen kunnen voltooien. Met de mountainbike kan ik op vlakke wegen soms met moeite volgen. Maar met die kleine versnelling op mijn fiets, kan ik aardig tempo bergop maken. Op z`n Lance Armstrongs fiets ik de hellingen na de Gulpenerberg naar boven.
Langzaam en dus lang
Maar met één berg had ik toch wel moeite. De Sibbeberg, die vlak voor de Cauberg beklommen moest worden. Dat was 2 km lang zwoegen. En weer moest ik denken aan woorden van Dekker die hij voorafgaand aan de Clinic sprak. Over de Eyserbos – die ik gelukkig ook niet hoef te beklimmen – zei hij: `”Hoe harder je rijdt, hoe korter het is.” Dat geldt vast ook voor de Sibbeberg. De berg is lang, heel lang. Dan gaat toch mijn voorkeur uit naar de Cauberg, die nog geen kilometer lang is. “Dat is een van mijn favorieten”, zei Michael Boogerd eerder nog. Voor mij is de Cauberg berg dé favoriet.
Ravitaillering
Hoewel de beklimming van de Cauberg me goed af is gegaan, ben ik maar wat blij als ik boven ben. Vooral omdat er koeken, bananen en warme chocolademelk op me wachten. Op het moment dat ik bij de ravitailleringspost aankom, rijden andere renners van mijn groep weer aan. Zij waren al een tijd boven, en zijn genoeg op krachten gekomen om er weer tegen aan te gaan.
Met Kees en Frits
Ik verlaat wat later de Cauberg, samen met Kees, die in het midden van het land een busbedrijf runt. Kees en ik hebben hetzelfde tempo. Hij is misschien iets sneller in de afdaling, maar ik ga weer beter bergop. Tien kilometer voor het einde krijgen we ook nog gezelschap van Frits, van de lokale Rabobank waar Kees bankiert. Frits blijkt belangrijk voor Kees en mij. Hij moedigt aan en houdt me uit de wind. Dat is wel nodig. De benen willen niet meer.
Te weinig koolhydraten
Had ik maar beter naar Jeukendrup geluisterd. De voedingsdeskundige had het al gezegd: tijdens koude dagen ben je geneigd om minder te drinken en te eten, waardoor je minder koolhydraten binnen krijgt. Terwijl je ze des te harder nodig hebt. Had ik mijn sportfrisdrank uit de bidon toch maar helemaal opgedronken. En was ik `s morgensvroeg toch maar eerder op het Parkstad Limburg Stadion aangekomen. Dan had ik nog een stuk Limburgse vlaai kunnen verorberen.
Doel voor 2004
Na de Cauberg Clinic zijn de verbrande calorieën weer snel aangevuld door het pastabuffet. Terwijl de klanten en leden eten, interviewt Hennie Kuiper Theo de Rooij en Adri van Houwelingen over het afgelopen seizoen. Tot slot vraagt Kuiper wat de doelen zijn voor 2004. “Een klassieker en een Touretappe”, antwoordt Van Houwelingen. “Een goede klassering in de Tour”, voegt De Rooij toe. Ik heb ook al een doel voor volgend jaar. Weer meedoen met de Cauberg Clinic. En dan als een geoefende mountainbikerenner. In een lange broek.