Het geheugen is een vreemd iets. Op het ene moment herinner je je iets onbenulligs uit 1973 (“Weet je nog dat je die fles sinas hebt laten vallen?”), op het andere moment kun je niet op iets heel vanzelfsprekends komen. Laatst had ik dat nog, in een cafeetje vlak voordat ik naar een film zou gaan. Samen met een vriend had ik het over de nieuwste James Bond, en allebei vonden we het erg gaaf dat de slechterik gespeeld werd door __. ja, door wie eigenlijk. Elke willekeurige nacht zou ik wakker gemaakt kunnen worden met de vraag hoe die acteur nou heette, en ik zou het meteen weten. Maar nu had ik geen idee. En die vriend ook niet.
Van de film die we gingen zien, heb ik weinig meegekregen. Mijn gedachten waren bij de naam van die acteur. Terwijl ik de rest van het publiek hoorde lachen, pijnigde ik mijn hersens. Eerst probeerde ik het aantal lettergrepen van zijn naam te achterhalen. Ooit had ik eens gehoord dat als je die eenmaal wist, de rest vanzelf zou komen. Maar ook over het aantal lettergrepen had ik geen idee. Vijf lettergrepen dacht ik eerst, een minuutje later zat ik op vier. En dertig seconden later vermoedde ik zes. Bij de grootste opwinding in de zaal (een moord? een grap? sex?, ik had geen idee), begon ik met het alfabet. Welke voornamen kende ik met een A. Albert, Arthur __ nee, de voornaam begon niet met een A. En met de B? Bernard, Bart .. nee, ook niet. Ook de C tot en met de O leverden niets op. Maar bij de P wist ik het zeker. Peter, zo heette de acteur. Maar Peter wie? Misschien hielp het als ik de voornaam zachtjes zou uitspreken. Peter. Peter. Peter. “Stil nou”, sliste iemand uit de zaal. Blijkbaar niet zachtjes genoeg.
Dan maar ook de alfabetmethode toepassen op de achternaam. En daar begon ik weer. De A van Anderson, Alberts, nee __ de B van Benjamin, Bach, nee __ de C van __. en opeens schoot de naam me te binnen. Gauw fluisterde ik de achternaam in het oor van mijn vriend, die opgelucht bevestigde dat dat inderdaad de naam van die acteur was. Ik bedacht me dat ik nu eindelijk van de film kon genieten. Net op dat moment begon de aftiteling. Maar ach, ik was al lang blij dat ik op de naam was gekomen. De voornaam was overigens niet Peter. Ik bedoelde gewoon __ eh __ hoe heet hij ook al weer?