Waar de meeste mensen van 80 jaar het `s avonds niet al te laat maken, is Henk van de Weide om twee uur `s nachts nog klaar wakker. Vol vuur keek hij zondagnacht naar de basketbalwedstrijd van de Indiana Pacers tegen de New York Knicks, de eerste ontmoeting in de finale van de Eastern Conference. Van de Weide volgde één speler in het bijzonder: zijn oudste kleinzoon Rik Smits.
Opa Van de Weide is de grootste fan van Rik Smits. Hij mist geen enkele wedstrijd van de uit Eindhoven afkomstige sterspeler, ook als de wedstrijd pas om 2 uur `s nachts begint. Omdat hij zelf geen abonnement heeft op Canal Plus, gaat hij kijken bij zijn dochter Marga. Als iedereen in het huis al lang op bed ligt, nestelt Henk van de Weide zich voor de tv. Ook zondagnacht keek hij daar. Omdat de wedstrijd `al` om 23.30 uur begint, kijken zijn vrouw, kleinzoon Twan, Marga en Margje, de moeder van Rik, ook mee.
Wie er favoriet is deze avond? Stomme vraag, denkt opa, Indiana Pacers natuurlijk. Maar de Pacers beginnen niet echt denderend: Binnen korte tijd staan ze negen punt achter tegen de ploeg van Patrick Ewing. “Vroeger was Patrick het idool van Rik, nu speelt hij zelf tegen hem”, zegt Margje, Riks moeder. Opa zegt niet zo heel veel. Hij kijk liever. “Hij is niet op schot vandaag”, verzucht hij als Rik mist, “maar dat komt nog wel.” In een time out heeft hij tijd om even te gaan staan, om te laten zien dat hij ook best lang is. “Eén meter 82″, zegt hij zelf, maar de familie houdt het op zeker één meter 90”. Nog altijd veel minder dan de 2.18 meter van Rik Smits. “Twee meter 20”, corrigeert opa, “want in Amerika meten ze met de schoenen aan.” Henk van de Weide volgt de sport al jaren, dat is duidelijk te merken. Als Perkins er in komt, weet hij het zeker: de 40-jarige komt er in voor de driepunters. En prompt scoort Perkins. Langzaam verkleinen de Pacers de achterstand. Echt druk maakt Van de Weide zich nog niet. “In het 4e kwart gebeurt het, dan gaan ze altijd vooruit.” Zenuwachtig maakt hij zich al helemaal niet. “Nee, zo gek is het niet. Het is maar een circus. Het is Riks werk.” Maar volgens dochter Marga kan hij best chagrijnig zijn over dit circus. Als hij `s morgens op CNN ziet dat de Pacers verloren hebben, is hij niet te genieten.
Maar nu juicht opa, als Rik Smits twee vrije worpen benut. Het tweede kwart duurt nog maar drie minuten en het zijn pas de eerste punten van Rik. Echt veel is het nog niet, vindt ook zijn grootvader. Maar dat komt misschien door zijn gebroken teen. Of door de vroege persoonlijke fouten, waardoor hij een tijdje op de bank plaats moet nemen.
Cap
Het derde kwart begint goed. Rik scoort vanaf zijn favoriete positie. “Nu ken ik hem weer”, roept opa. Op zijn hoofd draagt hij een cap van het All Stars Weekend 98, waarvoor Rik uitgenodigd was. “Dat is een hele eer”, vertelt opa tijdens de volgende time out. De cap is opgestuurd door Rik, net als een horloge, een leren jack, een heleboel foto`s en noem maar op. In het 4e kwart maakt Smits eerst gelijk en daarna zet hij zijn ploeg op voorsprong. “Zo had het vanaf het begin moeten gaan”, aldus opa, “dan hadden ze dik voorgestaan.” Nu blijft het verschil klein. De grootste voorsprong is vijf punten, dankzij Rik natuurlijk. “Het is de speler van het vierde kwart”, vindt ook zijn opa. Even later ziet hij dat Rik met zes fouten uit het veld moet. “Ze fluiten hem eruit”, zegt hij verontwaardigd.
Zonder de oud-Eindhovenaar gaat het mis met de Pacers. Als de Knicks vier punten voorstaan, trekt opa zijn schoenen al aan. Even gloort er hoop, maar Jackson mist in de laatste seconde een driepunter. “Heel jammer”, vindt opa, “maar er komen nog wedstrijden genoeg.” Wat hij van Rik vond? “Niet zo denderend. Maar ik slaap net zo goed als anders”, zegt hij als hij om half drie op huis aan gaat.
Bron: Eindhovens Dagblad