Sla over naar de inhoud

Een Brabo in Lombok

Toen ik bij de Sint-Antonius van Paduakerk een kerstboom had gekocht, besefte ik pas goed dat dit de eerste kerst en nieuw zouden worden buiten Brabant. Terwijl ik de kerstboom naar ons nieuwe honk sleepte, bedacht ik me hoe het hier in Lombok zou zijn. Ik verwachtte niet al te veel veranderingen, maar anders zou het zeker worden.
En dat klopte precies. Ook hier waren het feestdagen van eten, drinken en genieten. Ook hier ging ik in het nieuwe jaar naar buiten om de buurtbewoners Gelukkig Nieuwjaar te wensen. En ook hier kon ik bijna niemand verstaan door het geknal.

Maar toch was het anders. Dit was de eerste kerst met mijn lief in ons huis. De eerste samenwoonkerst. Bovendien heeft de wijk zelf veel meer sfeer dan de Eindhovense wijk waar ik meer dan tien jaar hebt gehoord. En dat maakt de feestdagen automatisch ook veel sfeervoller.

Er was nog een grote verandering ten opzichte van vorige jaren, al kon de wijk daar zelf niet veel aan doen: ik was hier veel minder met deze feestmaand bezig dan anders. De kerstboom haalde ik pas een paar dagen voor kerst. En pas op kerstavond werd deze boom naar binnen getakeld en versierd. Eerder kon niet, omdat de woonkamer nog vol dozen stond, en ons leven zich nog vooral op het kantoor in de benedenetage afspeelde. Maar nadat Eneco eindelijk de gasmeter had verplaatst, zodat eindelijk de nieuwe keuken geplaatst kon worden, konden we de woonkamer woonklaar maken. Het doel was om met kerstmis boven te wonen, en door in korte tijd veel te schilderen en veel, heel veel dozen uit te pakken, hebben we dat gehaald.

Dit dozen uitladen vond ik geweldig om te doen. Automatisch kwamen er veel herinneringen naar Eindhoven naar boven. Maar melancholisch werd ik daar niet van. Eindhoven is voorbij, leve Utrecht. En vooral leve Lombok! Hier staat mijn nieuwe huis; dit is mijn nieuwe thuis.

Hoewel deze wijk – en eigenlijk heel Utrecht al – heel vertrouwd voelen, vallen me wel een aantal zaken op. Bijvoorbeeld de winkels die ineens gaan sluiten als wij er komen wonen. Of al die groentezaken in de Kanaalstraat. Of die Perzische super. Of die verkeerslichten hier die een eeuwigheid op rood staan. Over deze en andere opvallende zaken zal ik de komende tijd gaan schrijven voor Lombox. Als er iets is waarover ik zeker moet schrijven, laat het me dan vooral weten. Zo krijg ik alleen maar een beter beeld van deze heerlijke wijk. En u misschien ook.

Tot snel!

Joost

 

Published in2009