Een van de leukste boeken van 2010 is ‘Over bruggen’, waarin fotograaf Martin van Thiel de J.P. Coenbrug en de Abel Tasmanbrug portretteert. Maar die andere bruggen dan? Hebben die geen boek verdiend? Eigenlijk wel, vindt de Omwegbrug – ofwel de Muntsluisbrug. Maar de Muntbrug vindt het al lang goed. Deze twee bruggen van de Muntsluis sluiten de serie af.
De Muntsluisbrug
“Dat is een mooie naam, de Omwegbrug. Alsof ik twee Michelinsterren heb, en dus een omweg waard ben. Maar ik vrees dat de omweg niets mijn mooie uiterlijk te maken heeft. Doordat ik op een sluis ben gevestigd, moeten lopers en fietsers een beetje een omweg maken om van de ene kant van de Merwedekanaal naar de andere kant van de Oude Rijn te gaan.
Het nadeel daarvan is dat het langer duurt om Café Kanaalzicht te bereiken.
Maar ik bied de gasten van dit café ook veel voordelen. Als het buiten zonnig en warm is, zit het terras van Kanaalzicht al snel vol. Dan blijkt het steeds weer heerlijk om op of langs mij een biertje te drinken. Zo aan het water, genietend van het mooie uitzicht.
Ja, het uitzicht vanaf mij is bijzonder. Met die kanalen langs mij. De bomen. De woonboten. De kleurrijke restanten van de sojafabriek. De Rijksmunt en de Muntbrug in de verte. Prachtig.
Dankzij mijn vorm kunnen fietsers en voetgangers hiervan extra lang genieten.
En dan heeft mijn vorm nog een heel groot voordeel: het is zeer geschikt om een festival op te organiseren. Een grandioos festival. Zoals ‘De Nacht der Nostalgie’. Ik droom nog over die theateruitvoeringen die op mij werden gehouden. Over de hemelse koortjes. Ik krijg het nog warm van die bootjes met lichtjes. Van die versieringen van kunstenares Esther Derkx. Het was geweldig. En dat vind ik niet alleen. Het was dit jaar een van de hoogtepunten van Lombok, heb ik veel Lombokkers horen zeggen. En daar kan ik het natuurlijk alleen maar mee eens zijn.
Daar kunnen de J.P. Coen en de Abel Tasman toch niet tegenop.
Met hun boek.”
De Muntbrug
“Het was een bewogen jaar, dit jaar. Het begon al meteen met de ijskou in januari. Toen vlak voor mij enkele bewoners de sneeuw van het ijs schoven, zag ik al die joelende schaatsers al voor me. Ik verheugde me al op de geweldige sfeer. Maar helaas kwam het er niet van. Net voordat de mensen konden gaan schaatsen, begon het te dooien. Heel teleurstellend als iets wat je verwacht – en waar je op hoopt – niet uitkomt.
Maar er stond gelukkig ook veel tegenover. Zoals het fierljep-spektakel bijvoorbeeld. Duizenden mensen hebben vanaf mij die malloten met hun stok zien springen. Zo druk heb ik het nog niet eerder meegemaakt in mijn 83-jarig bestaan.
En ik vond het heerlijk.
Maar ook talrijke kleine gebeurtenissen staan op mijn ijzers gegraveerd. Ik heb veel mensen voelen lopen, schuifelen, uitglijden, springen en rennen. Ik heb veel gelach en gezang gehoord. Bijvoorbeeld van mensen die van het Geldmuseum afkwamen. Of van bewoners op weg naar het Oog en Al Park. Of van Lombokkers die allebei deden. Meerdere keren. Zoals dat stel. Met veel plezier voelde ik hen voeten. Ik merkte hoe zij lachten, huilden, dansten, leefden. En ik was getuige van het kunststukje dat ze uitvoerden. Even stonden ze stil en omhelsden ze elkaar. En vervolgens gooide hij haar in de lucht, om haar heel netjes en stilletjes weer op te vangen. Dat ging zo snel dat niemand het kon zien. Maar ik voelde het wel. Wat wil je met hun gewicht.
Geintje.
Het zijn dit soort geluksmomentjes die het me doen. Die er voor zorgen dat ik eeuwig wil blijven liggen. Terwijl ik er bijna al een eeuw op heb zitten. Maar goed, op mijn gulden geschiedenis kan ik niet blijven teren. Tja, ik was dan wel belangrijk voor de verspreiding van allerlei munten. Als ik er niet was geweest, hadden vroeger veel mensen hun geld later gehad. En dat voor een brug niet omhoog komt. Nee, ik ga naar rechts. Of links. Net hoe je het bekijkt. Als een Mozes splijt ik het Merwedekanaal in tweeën.
Maar of ik daarom een boek waard ben?
Ik vind het al lang goed genoeg dat ik in ‘Over bruggen’ sta. En dat ik pronk op de voorkant het boek ‘Rondje Lombok’. En voor de rest heb ik genoeg aan mijn eigen geluksmomentjes.
Ik verwacht er weer veel, dit jaar.
Ik ben er in ieder geval klaar voor.
En u?”