Sla over naar de inhoud

De irritatiestomer

Natuurlijk ben ik ook wel eens chagrijnig. Of geïrriteerd door iets kleins. En soms verdringen pessimistische gedachten mijn optimistische. Al lijken die weggestoomd te worden zodra ik bij Feyza ben.

Toen ik laatst mijn winterjas uit de mottenballen had gehaald, was ik blij dat er een knoop ontbrak. Maar helaas zette mijn vrouw er pardoes weer een aan. Gelukkig zat er op mijn zomerjas een flinke inktvlek. Kon ik daar in ieder geval mee naar Feyza.

Laat ik vooropstellen dat de kwaliteit van de diensten van kledingreparatie en stomerij Feyza goed is. Jassen worden er prima gestoomd, broeken prima ingekort en knoopjes snel aan blouses vastgemaakt. Zelfs een kostuum op maat zit beter als het even bij Feyza is geweest. Niets dan hulde dus voor deze onderneming aan de Kanaalstraat.
Maar daarvoor ga ik er niet heen.
Wel voor het goede humeur van de kleermaker.
Het aanstekelijke humeur.
En vooral zijn hartelijkheid. Als een echte kleermaker ontvangt hij mij altijd: ofwel met een meetlint om zijn nek, en naalden in de aanslag. Maar ook met een glimlach. Altijd is hij weer even hartelijk. En daarom vind ik het altijd weer fijn om naar hem toe te gaan. Daarom was ik eerst zo blij met die losse knoop, en vervolgens met de inktvlek. Zo had ik een goede aanleiding om er weer even binnen te wippen. Dat zo’n vlek er nooit uitgestoomd kan worden, is bijzaak. Ik had toch maar weer even een glimlach gehaald. En dat is ook wat waard.

Een keer zorgde meneer Feyza voor meer dan een glimlach.
Voor een schaterlach.
Ineens was mijn chagrijnige bui van die dag voorbij. Hoezo druk met werken? Hoezo keuzestress? Hoezo onzekere financiële toekomst? Alles leek zonnig nadat ik Feyza op de Kanaalstraat had gezien. Hij stond een sigaretje te roken voor zijn zaak. Ik liep terug van Persepolis. Toen ik hem zag, zei ik ‘Hallo’, waarop hij netjes antwoordde: ‘Dag mevrouw’.  Ik draaide me verbaasd om, waarna hij zich gauw verbeterde: ‘Dag meneer, bedoel ik.’ Ik schoot in de lach, hij ook.  Tussen de lachstoten zei hij nog dat het meestal vrouwen zijn die iets tegen hem zeggen. Vandaar zijn automatische ‘Dag mevrouw’.
Een verklaarbare vergissing dus. Maar daardoor niet minder leuk.
En het is er eentje die leuk blijft. Elke keer als ik bij Feyza binnenga, moet ik aan die vergissing denken.
En weer even lachen.

Nu ik dit zo schrijf, bedenk ik me dat ik niet eens weet of de kleermaker wel Feyza heet. Misschien betekent Feyza wel kleermaker in het Turks. Of het Marokkaans. Want eerlijk gezegd weet ik ook niet precies waar zijn roots liggen. Misschien niet in Turkije of Marokko, maar in Iran. Irak. Algerije.
Maar ach, wat maakt dat uit.
Hij is gewoon een Lombokker.
Die toevallig wel al mijn irritaties laat verdwijnen.
Hij stoomt dan ook veel meer dan alleen vieze kleren.

 

Published in2010