Sla over naar de inhoud

De eerste keer in Venetië

Wat zal de kleine allemaal al meekrijgen? 16 weken lang zit het nu in de buik van mijn vrouw, en nu al voor de eerste keer in Venetië. Toch al gauw 14 jaar eerder dan ik. Plus 24 weken dan.

Maar zal het voor z’n kleine ook al zo’n enerverende ervaring zijn? Nee, het ziet nog niets. Maar het wordt wel lekker heen en weer geschommeld. Als de moeder door de straten loopt. Of als ze in de vaporetto zit. Dat moet toch heerlijk zijn voor zo’n kleine.
En wie weet, hoort het ook al wat. Dat klotsen van het water. De voetstappen van de vele toeristen.
Maar kan het al wat proeven? Heeft het al wat van de Italiaanse keuken meegekregen? Van die heerlijke gerechten van Al Profeta bijvoorbeeld? En heeft het al iets mee gekregen van dat minieme slokje van de Spritz die mijn vrouw nam? Zij kon zich goed bedwingen, al kostte het wat moeite. Want het blijft heerlijk spul, die Spritz. Zal de kleine zich later ook kunnen bedwingen?

Ik heb gelezen dat je een kindje al in de buik een smaakopvoeding kan geven. Als je het al in de buik laat genieten, zal het later ook makkelijker gaan eten. Of was 16 weken dan nog te vroeg? Nou ja, laat ik er maar vanuit gaan dat het altijd wat heeft meegekregen.
Wat dat betreft is het goed dat het al in Venetië is geweest.
Het zou gaaf zijn als de kleine niet alleen kon proeven, maar ook kon horen, voelen , genieten. Zodat het zich over een kleine tien jaar ook al meteen thuis voelt in Venetië.
Ik zie me al met mijn vrouw en die kleine rondlopen in de wijde straten van Dorsoduro, in de kronkelige straten van Castello. Ik zie ons al een ijsje eten bij Nico. Samen met ons drietjes in die wonderschone stad.
Ik zie het al helemaal voor me.

Het is grappig dat ik het juist hier in Venetië helemaal voor me zie. Hier begint het besef goed door te dringen. Dat komt vooral omdat ik aan mijn collega-studenten Italiaans vertel dat ik vader ga worden. Omdat het personeel van Ristorante Al Profeta zo leuk reageert op ons nieuws. En ook omdat ik weg ben van mijn werk en dagelijkse drukte. Ondanks dat ik bezig ben met een cursus Italiaans, komt mijn hoofd tot rust. En neemt de kleine een steeds grotere plaats in mijn gedachten in.
Zo wen ik al steeds meer aan het idee.
Papa met zijn kindje Mangnus.
Lopend met de kinderwagen door Lombok. Door het centrum van Utrecht.
En door Venetië.
Maar dan in een draagzak natuurlijk.

Published innieuws