Ja, zo is er met Pasen natuurlijk geen lol aan.
Zo kun je nauwelijks nog spreken van eieren zoeken.
Ik weet het, vroeger zoals bij mijn ouders wordt het nooit meer, met mijn pa die in zijn bloeiende tuin allerlei chocolade-eitjes had verstopt. Na een paar jaar wist ik wel onder welke bloemen en planten hij de meeste eieren had verstopt. Maar er waren altijd eieren die heel lastig te vinden waren. Om de moed er in te houden, had mijn pa er ook een paar op het gras gelegd.
Lekker makkelijk.
En niets mis mee.
In de Laan van Nieuw Guinea maken ze het echter wel heel makkelijk.
Daar hebben ze ook eieren neergelegd.
Maar wat voor een eieren.
Reuze-eieren.
Die je al op een kilometer afstand ziet.
Vooral omdat ze ook nog op een stok zijn gelegd.
Je hoeft niet eens te bukken.
En om het nog makkelijker te maken, liggen ze aan weerszijden van een oversteekplaats, zodat je er automatisch langs loopt.
Je hoeft niet eens te zoeken.
Nu hebben de heren en dames verstoppers nog wel getracht het zoeken moeilijker te maken door er een hoop gele en rode paaltjes voor te zetten. En ja, die leiden wel even van de eieren af.
Heel even.
Daarna loop je er toch weer langs, en zie je ze meteen, die mega-eieren die van een gekleurde dinosaurus lijken te komen.
Ja zeg, dat heeft toch niets meer met eieren zoeken te maken!
Laat staan met Pasen.
Dit is zo lachwekkend dat het wellicht typisch is voor de Laan van Nieuw Guinea.
Misschien is die laan wel bedoeld om mensen aan het lachen te maken.
Eerst is er de straatnaam die aan een grap van Herman Finkers doet denken.
En nu zijn er dus de eieren die iedereen kan vinden.
Misschien is het wel de bedoeling van deze laan om iedereen die voorbijkomt een haha-erlebnis te bezorgen. Om iedereen met Pasen herinneringen te laten ophalen aan die idiote eieren van de Laan van Nieuw Guinea, en om hen daar weer om te laten lachen.
Dat zou toch mooi zijn, dat die eieren zelfs in de verre toekomst nog zorgen voor een goed humeur.
Daar kan geen chocolade-ei in mijn vaders tuin tegenop.