Nee hoor, het is niet allemaal minder geworden nadat ik Maxima heb gezien. Okay, ik heb mijn handen al tien dagen niet gewassen (en dus ook al tien dagen niet gekookt, want zo hygiënisch ben ik wel). Maar met de prinses hebben de dipdagen niets te maken. Bovendien is ze er nog gewoon. In mijn verhalen.
Ja, ome Joost heeft weer iets te vertellen aan zijn nichtjes. ‘Weten jullie wie ik nu heb gezien?’ Ik zie ze dan al denken: o jee, hij heeft weer een PSV’er gespot op een terras aan de Oude Gracht. Maar nee, daar kom ik dan met – tadaaaa – Maxima. En mijn nichtjes hangen aan mijn lippen. Mijn stoere vrienden trouwens ook. Hun tattoes smelten nog net niet weg, maar ze worden wel helemaal week.
Nee, door Maxima zit ik niet in een dip. Al hebben deze mindere dagen wel te maken met haar schoonma.
En de dag van haar schoonma.
Inderdaad, Koninginnedag.
Nee, ook met die dag zelf is natuurlijk niets mis. Vooral niet in deze wijk.
Ik heb me in de Kanaalstraat weer vergaapt aan de rommeltjes, prullaria, kitschdingetjes, tierlantijntjes en apparaten van wel heel onbekende merken, en ook aan de vele mensen die al die spullen toch weer kwamen bewonderen.
Het was weer Afrika en Azië in Utrecht-West.
En opnieuw was de sfeer heel relaxed.
Jammer alleen dat de barbecuecapaciteiten van sommigen te wensen overlieten. Door de verbrandlucht vielen we bijna van ons stokje.
Maar ach, dat hoort er bij, en mag de pret niet drukken.
Zeker niet.
Het was weer erg goed om daar te zijn.
Door al die kramen en die drukte weet ik meteen weer wat me te wachten staat op een ander hoogtepunt in de wijk: de rommelmarkt van 5 mei.
Mijn vriendin en ik hebben er weer heel veel zin in om voor onze deur allerlei spullen te verkopen. Die drukte, die aardige mensen, die tevreden gezichten, dat afdingen, heerlijk. Alleen jammer dat we nog een paar dagen moeten wachten.
Heel jammer.
Want tja, tussen twee hoogtepunten is het wel wat saai.
Ik kan mijn draai niet vinden. Zit in een dip. Met mijn handen in het haar.
Als dat zou kunnen.
Natuurlijk is er tussen Koninginnedag en 5 mei genoeg te doen. Oude spullen in dozen stoppen, mijn kledingkast nog eens goed doorpluizen, kritisch naar mijn boeken- en cd-collectie kijken. Maar ja, daar heb ik eigenlijk geen zin in.
Het is net als met het schoonmaken van je huis. Het is fijn om in een schoon huis te wonen, maar dat wil niet zeggen dat het schoonmaken ook fijn is. Maar goed, ik sleep me er wel doorheen, en tel de minuten af.
Tot woensdagochtend 7 uur.
Niet vaak zal ik zo vroeg zo vrolijk opstaan.
Ik ben benieuwd hoe druk het zal worden, nu veel mensen vrij hebben . Vooral als het mooi weer is, stroomt vast half Utrecht hier naar toe.
Maar hoeveel mensen er ook komen, het zal weer een onvergetelijke dag worden, waar ik nog lang met veel plezier op terug zal kijken. En met alle mooie momenten die er nog komen deze maand, zullen er heel lang geen dipdagen meer zijn.
Misschien pas weer na de Koninginnedag van volgend jaar.