1.
Slechts drie handdrukken van Obama vandaan.
Dat bedacht ik me vrijdagochtend toen ik kinderlijk enthousiast naar de hoek Jan van Riebeeckstraat, Floresstraat, Lombokstraat liep. Daar zou ik binnen tien minuten Aleid Wolfsen ontmoeten, de burgemeester van Utrecht. Omdat hij vast wel een keer premier Balkenende een handje heeft gegeven, en deze hetzelfde heeft gedaan met Obama, scheidde mij dan maar drie handdrukken van de machtigste man van de wereld.
Niet veel later stond ik op de hoek, vlak voor het prachtige kunstwerk dat Esther Derkx op de blinde muur had geschilderd. Esther was er zelf ook, net als Saskia van Laar. De kunstenares vertelde dat ze dolgraag ook met het elektrahuisje aan de slag wilde. En aan wie kon ze dat het beste voorstellen dan aan de burgemeester.
2.
Ik had gehoord dat Wolfsen samen met hoge vertegenwoordigers van het Oranje Fonds en Douwe Egberts in Lombok was omdat hier het officiële startsein zou worden gegeven van Burendag op 25 september. Vanaf dit sein kunnen alle bewoners van Nederland goede ideeën doorsturen voor Burendag. De leukste ideeën zullen het Oranje Fonds en Douwe Egberts dan financieel ondersteunen. Omdat de officiële start in Lombok was, hebben twee ideeën deze ondersteuning vrijdag al gehad: ten eerste het idee om in het Molenpark en de Parkschool op 25 september een ontmoetingsmiddag te organiseren, en ten tweede het idee voor bankjes in het Molenpark. Nadat de burgemeester en zijn gevolg deze locaties zouden hebben bezocht, zouden ze naar ons drieën toelopen. Om me vervolgens dichter bij Obama te brengen.
3.
Terwijl ik aan het wachten was, kreeg ik het idee dat Wolfsen misschien wel machtiger was dan ik vermoedde. Want waarom zouden al die stoere beveiligers ons anders omsingelen met hun dure wagens. Niet veel later zag ik daar de burgemeester met een grote groep aankomen. Maar …. wat was zijn haar licht en lang. Wat waren zijn hakken hoog. En wat liep hij sierlijk. Maar … maar dat was Wolfsen helemaal niet. Dat was …. dat was Maxima.
4.
Vlak voordat ik haar hand mocht schudden, bedacht ik me dat ik dadelijk misschien nog maar twee handdrukken was verwijderd van Obama. Maar meteen na de handdruk – en haar vriendelijke lach – dacht ik dat Obama en ik eigenlijk gelijk waren.
Allebei maar één handdruk van Maxima vandaan.
En meteen daarna vond ik er de president van de Verenigde Staten er helemaal niet meer toe doen.
Het gaat om Maxima.
Of nog beter, om Maxima in deze buurt.
En eigenlijk alleen maar om deze buurt.
En Maxima is dan niet meer dan mijn buurmeisje. Maar wel een heel speciaal buurmeisje.
5.
Natuurlijk was het leuk dat Maxima interesse had in de ideeën van de buurtbewoners. Maar daar gaat het eigenlijk niet om. Het gaat om deze ideeën, die ervoor zorgen dat de wijk nog leuker wordt.
Natuurlijk op 25 september.
Maar ook daarna.
En daarvoor.
Door het uitwerken van deze ideeën, komen de bewoners bij elkaar. En dat blijft zo, ook na 25 september. Want die bankjes blijven ook na de burendag. En de ontmoetingsmiddag levert vast ook kennis op die blijft bestaan. En anders wel vriendschappen.
6.
Door de Burendag leren we de buren beter kennen. Net zoals vrienden van mijn vrienden mijn vrienden zijn, zijn de buren van mijn buren ook mijn buren. Eigenlijk zijn we dan allemaal buren. En de leden van het koningshuis dus ook.
En zo is Maxima mijn buurmeisje.
Wie wil dat nou niet?