Een paar keer per week schrik ik wakker, badend in het zweet. ‘Het ligt aan mij’, denk ik dan. En vervolgens weet ik het zeker: ‘De Lombokkers doen me nog wat’. Maar dan haal ik vier keer rustig adem, waarna ik tot rust kom en me bedenk dat de mensen hier een vriendelijk volkje zijn en me dus niets zullen doen. En belangrijker nog is dat ik besef dat het niet mijn schuld is dat supermarkt Golff en het Museum Café Lombok ineens dicht zijn.
Maar opvallend is het wel, dat rond de tijd dat we hier kwamen wonen twee van onze favoriete zaken gingen sluiten.
En het is vooral heel jammer.
Nadat mijn vriendin en ik het koopcontract voor ons huis hadden getekend, liepen we enthousiast door onze nieuwe wijk. En we werden steeds vrolijker. Op twee minuten lopen een supermarkt! En nog wel een heel leuke ook. Die Golff heeft echt lekkere spullen, zo bleek al snel.
Daarna liepen we door, naar de Kanaalstraat. En daar zagen we ineens het Museum Café Lombok. Geweldig, dacht ik meteen, daar kan ik lekker gaan lunchen, zo tussen het werken door. Mijn vriendin en ik keken door het raam, en ja, dat zag er gezellig uit. Omdat we niet veel tijd hadden, zijn we niet naar binnen gegaan. Maar dat zouden we zeker nog doen, heel vaak zelfs, in de komende jaren.
Maar toen we begin augustus ons mooie huis introkken, was het Museum Café dicht. En de Golff sloot een week later haar deuren. We hebben nog net wat boodschappen kunnen doen. Die werden al snel heel goedkoop omdat Golff gauw dicht zou gaan.
Het is op zich wel begrijpelijk dat Golff het niet heeft gered. Met die talloze groentewinkels en die leuke supermarkten in de Kanaalstraat, is het voor een supermarkt moeilijk om winst te maken. Maar het blijft jammer, heel jammer, dat de Golff weg is. Boodschappen doen op twee minuten loopafstand, was wel erg aanlokkelijk.
Ik ben benieuwd of er nog een andere supermarkt komt daar. En zal het Museum Café Lombok nog open gaan? Ik zag een tijdje geleden een A4’tje op het raam met de tekst dat ze vanaf 6 januari weer zouden openen. Maar het papiertje is weg, en de tent nog steeds gesloten.
En ondertussen blijven er maar leuke zaken verdwijnen. Bij restaurant Nador zijn ze al zeven maanden op vakantie, getuige het berichtje op de raam dat er al op 6 juli van het vorig jaar is opgeplakt. Daar hebben we nog niet kunnen lunchen. Wel hebben we één keer gegeten bij restaurant Pepper Is. Het was er erg lekker en gezellig. Maar nu vraag ik me af of we wel genoeg fooi hebben gegeven. Want vorige week bleek ook dit restaurant gesloten.
Ik vrees nu met grote vrezen. Wat volgt? Toch niet dat geweldige restaurant ‘Jasmijn & ik’? Of die heerlijke ‘Gouden Kom’? Of die geweldige cadeau- en meer-winkel Best Buy Bazaar? En handen af van de wasserette ‘De 4 seizoenen’! Ik zal er in ieder geval alles aan doen om deze en andere leuke zaken te behouden. Ik geef nog meer fooi in de restaurantjes van Lombok en koop nog meer cadeaus. Bovendien doe ik thuis de wasmachine de deur uit, zodat ik ‘De 4 seizoenen’ draaiende kan houden. Want Lombok is – zelfs zonder ‘Museum Café Lombok’ en de Golff – erg leuk zoals het nu is.
En dat wil ik graag zo houden. Daarom investeer ik graag in de wijk, kredietcrisis of niet. Het is misschien slecht voor mijn financiële situatie, maar goed voor mijn nachtrust. Want ik weet dat ik in alle eerlijkheid tegen de Lombokkers kan zeggen:
Aan mij ligt het niet.