Sla over naar de inhoud

Nooit meer ijs

Nooit meer ijs_Joost MangnusAls je het weerbericht moet geloven, gaat het nu echt kouder worden. Misschien gaat het binnenkort ook wel vriezen. Forget it. De temperatuur blijft boven nul. Vette pech dus als je wil schaatsen op het Merwedekanaal. Dat gaat niet gebeuren. Nu niet, straks niet en nooit niet. Als ik het bordje bij de Abel Tasmanbrug moet geloven.

En waarom zou ik dat niet doen? Ik heb de bordjes bij huizen, monumenten en andere speciale plekken nooit op een foutje kunnen betrappen. Zoals bij de woning waar Wim Sonneveld is geboren. Bij de Sint-Antonius van Paduakerk. Of dat bordje bij Kopi Susu, waarop informatie over het tegeltableau staat …. Dus wat op het bordje bij de brug staat, zal dan ook wel waar zijn.

Triest vind ik het wel. Niet meer schaatsen op het Merwedekanaal. Nou ja, niet meer kijken naar het schaatsen op het Merwedekanaal. Schaatsen zelf doe ik niet. Ik kijk wel uit. Maar ik kijk er graag naar. Die rondjesschaatsende buurtbewoners, die spelende en vallende kinderen daar tussenin, die beginnelingen met hun stoelen. Die sfeer. Die oerhollandse gezelligheid. Het ultieme Anton Pieckgevoel.

Pieck is al zo’n 26 jaar dood. En dat gevoel zal er binnenkort ook niet meer zijn. Zonder schaatsen. Zonder ijs. Die tijd is echt geweest. Als ik het bordje bij de Abel Tasmanbrug mag geloven.

Een onheilspellend bordje is dat eigenlijk, dat bordje dat bevestigd is aan een hek links van de Abel Tasmanbrug (als je van het Muntplein komt). Een week geleden zag ik dit bordje voor het eerst. Ik heb geen idee hoe lang dit bordje er al hangt. Misschien al jaren. Maar dat lijkt me sterk. Anders wist de gemeente al wel heel lang hoe slecht het er voor staat. Qua winters en ijs dan. En niet zozeer in Lombok, maar in de hele wereld.
Ik denk dat het bordje onlangs is opgehangen. Misschien toen de brug even dicht was om de lampjes te vervangen. Een overijverige ambtenaar heeft dat gedaan. Terwijl het vast nog niet had mogen gebeuren. Eerst had dat geheime rapport openbaar moeten worden gemaakt. Hadden de experts overgevlogen moeten worden om de toestand van de wereld te bespreken. En om de Nederlanders het slechte nieuws te vertellen. Er kan niet meer geschaatst worden. De Elfstedentocht behoort definitief tot het verleden.
De aarde is gewoon te veel opgewarmd. Het gaat gewoon nooit meer echt vriezen.

Maar ja, die overijverige ambtenaar. En die oplettende schrijver. Ik dus. Ineens zag ik dat bordje. Dat onheilspellende bordje. Het begin van dat bordje is nog wel normaal. “De Abel Tasmanbrug werd in 1906 over de Leidsche Rijn gebouwd”, staat er. En: “Het is een dubbele ophaalbrug met een hemel (= poort)”. So far, so good. Maar dan komt het: “Het wegdek loopt aan weerszijden op, wat bij gladheid problemen opleverde.”
Heavy hè?
Of heb je het nog niet door?
Herhaal dan de laatste twee woorden eens.
Problemen opleverde.
Opleverde.
Dus nu niet meer.
O, o.

Best dramatisch hè? Ik had het liever ook niet gehad, hoor. Ik had ook graag gewild dat die tekst op dat bordje een vergissing geweest. Dat er eigenlijk ‘problemen oplevert’ had moeten staan in plaats van ‘problemen opleverde’. Dat de gemeente op dat bordje toch maar een foutje had gemaakt. Maar ja, dat kan niet. Want dan kun je ook de andere bordjes niet meer vertrouwen. En ga je aan alles twijfelen. Is Wim Sonneveld echt wel geboren in dat huis aan de J.P. Coenstraat? Komt de Sint-Antoniuspaduakerk wel uit 1903? Kloppen die architecten wel? Is het tegeltableau van Kopi Susu wel origineel? Was het ooit wel een De Gruyter-winkel? Als al die bordjes niet waar blijken te zijn, wat stelt de wijk dan eigenlijk voor? Is Lombok gebaseerd op leugens? Waar groeien de Lombokkertjes dan eigenlijk op? Zijn het wel Lombokkertjes? En zo niet, wat dan wel?

Nee, zulke vragen wil ik niet stellen. Kan ik niet stellen. Daarom neem ik voor waar aan dat het bordje bij de Abel Tasmanstraat klopt. Dat het nooit meer glad wordt. En dat de koude winters definitief voorbij zijn.

 

Published in2014