Eigenlijk is ons zoontje van 2,5 nog te jong voor het boek ‘Fred het (heel eigenwijze) hert’. Daardoor snapt hij nog niet alle grapjes. Ik weet bijvoorbeeld niet of hij mee krijgt dat Fred in discussie gaat met schrijver/tekenaar Pépé Smit. Maar toch is het één van zijn favoriete boeken. Misschien komt het omdat de kleine wel in de gaten heeft dat Fred een wel heel bijzonder hert is. Een hert dat menselijke trekken heeft. Fred wil immers naar de stad. Om niet op te vallen wil hij schoenen aan. En om friet te kunnen eten, wil hij handen.
Dat is allemaal heel leuk getekend. Zoals die illustratie waarbij Fred uit zeven verschillende schoenen kan kiezen. Of die waarin het staartje van Fred op en neer gaat omdat hij de friet zo lekker vindt. En dan die tekening waaruit blijkt wat Fred in zijn bos allemaal met zijn duim kan doen.
Deze tekeningen prikkelen nu al de fantasie van mijn zoontje.
Wat hem misschien ook wel prikkelt in het boek, is de eigenwijsheid van het hert. Dat hij “Nee nee nee” schreeuwt naar de schrijver van het boek, krijgt ons zoontje zeker wel mee. Hij zit niet voor niets in de ‘ik ben twee dus ik zeg nee’-fase. “Nee lekker” is ook een favoriete uitdrukking van hem.
Liefst nog voordat hij iets geproefd heeft. Dan wil hij alleen maar pizza. Of net als Fred friet.
Uiteindelijk valt het wel mee, en eet ons zoontje best goed. Maar hij begint met ‘nee’. Dat zegt hij ook als hij kleren aan moet doen. En hij die ene trui echt niet aan wil doen. Het liefste heeft hij net als Fred de keuze uit zeven verschillende schoenen. Zes verschillende broeken. En acht verschillende sokken. Maar daar gaan we niet aan beginnen. Want zijn (co-)schepper gaat niet zo ver als de schepper van Fred. Als het eigenwijze hert zijn zin niet krijgt en dreigt niet meer mee te doen met het verhaal, gaat de schrijver overstag.
Ons zoontje huilt hoogstens even, maar gaat daarna weer vrolijk verder met zijn dag. En ’s avonds na het eten gaat hij weer even vrolijk naar zijn slaapkamer. Even nog het boekje over zijn kompaan Fred lezen, wat slaapliedjes zingen en dan weer braaf gaan slapen. Net als Fred. Ons zoontje met een speen in zijn mond. Fred met zijn duim.
Verschil moet er zijn.
————————
‘Net als Fred’ staat in het boek ‘Liefs uit Lombok!’. De column maakt deel uit van ‘Het Lombok Alfabet’ (naast teksten als ‘Die!’, ‘En … is er nog iets gebeurd’ en ‘Rijen voor het GeldMuseum’).
Lees meer over ‘Liefs uit Lombok!’