Geluidjes maakt het jongste Lombokkertje volop. Al heel snel deed ze dat eigenlijk al. En dan niet alleen veel gelach en af en toe een flinke huil. Maar ook andere geluiden. Eh eh eh, bijvoorbeeld. Veel kirretjes. En andere klankjes die niet te beschrijven zijn. Als zij nu al zo met haar stem bezig is, wordt dat later nog wat. Ze wordt vast een pratertje. Net als haar broer. Dat belooft veel voor het avondeten. Mamma en pappa kunnen hun stembanden sparen. Als de twee op school zijn, ja, dan kunnen mijn vrouw en ik lekker kletsen. Maar aan tafel komen we er niet meer bovenuit.
Maar goed, zo ver is het nog niet. Eerst moet de kleine meid nog haar eerste woordje zeggen. Ach ja, “mamma” en “pappa” zullen wel snel aan de beurt zijn. Maar zou ze ook al zo snel “auto” kunnen zeggen? En “abdicatie“? Nee, dat vast niet. Dat wordt één keer in de 30 jaar gebruikt. Haar broertje had net geluk. Nu is het tijd voor wat anders. Een ander woord dat op een gegeven moment best veel gebruikt wordt. Of altijd al, maar dat nu opvalt omdat onze meid met woorden bezig is. En dat doet ze toch vooral in Lombok.
Hier vind ik een woord typisch voor de hele wijk. Omdat ik het eigenlijk alleen hier hoor. Vooral mensen van niet-Nederlandse afkomst gebruiken het. Terwijl het heel Nederlands klinkt. En het de tongen doet breken van Fransen en Duitsers die hier op vakantie zijn.
Insgelijks.
Voordat ik in Lombok ging wonen, vond ik het oubollig klinken. Insgelijks. Maar in deze wijk klonk het snel vertrouwd. De grappige meid van achter de kassa van onze supermarkt zegt het. De man van de stomerij. En bij Persepolis heb ik het ook gehoord. Insgelijks.
Dat lijkt me een mooi eerste woord voor de jongste kleine. Als geboren en getogen Lombokkertje.
Bovendien is het een woord dat ze makkelijk kan gebruiken. Waarmee ze meteen goede sier maakt. Ze hoeft niet snel-snel andere woorden te leren. Gewoon even afwachten wat de ander gaat zeggen. En dan toeslaan.
Bijvoorbeeld als deze “Dankjewel!” zegt. “Insgelijks.”
“Wat ben je lief!”. “Insgelijks.
“Alsjeblieft”. “Insgelijks.”
Na elk mening “insgelijks”.
Na elk complimentje “insgelijks”.
Als onze meid er nog een keer bij lacht, kan de dag van de gesprekspartner niet meer kapot. Deze heeft niet alleen iets aardigs gehoord, maar ook het mooiste lachje van de wijk gezien.
En weer loopt er een tevreden Lombokker door de wijk.
Wat een eerste woordje niet voor effect kan hebben.
Dus ga ik vanaf nu maar regelmatig boven de box of het speelkleed “insgelijks” zeggen.
“Insgelijks, lieverd, zeg eens insgelijks.”
En ja hoor, al snel zegt ze:
“Lieverd.”
“Ook goed”, zeg ik dan, met een brede lach. En daarna:
“Insgelijks.”
—–
‘Insgelijks’ staat in het boek ‘Liefs uit Lombok!’. De column maakt deel uit van ‘Het Lombokkertje Alfabet’ (naast teksten als ‘Felroze prinses in donkere dagen’, ‘Gnidetolk’ en ‘Uit met de duobuggy’).
Lees hier meer over dit ‘Liefs uit Lombok!‘