Sla over naar de inhoud

Zuurkoolijs

Wilt u een onvergetelijk Kerstdiner? Wilt u dat de sleur van die dag verbroken wordt? Maak dan een week voor Kerst zuurkool klaar.
O, begrijp me niet verkeerd. Kerst is altijd leuk hoor. ’s Morgens beschuit met muisjes eten (er is immers een kindeke geboren), kalkoen nuttigen, veel koffie drinken met allerlei zoets en ’s avonds staat er weer een wild beest op tafel. En de volgende dag weer zo’n dag. Twee leuke dagen. Gezellige dagen. Elk jaar weer hetzelfde ritueel. Daardoor heel voorspelbaar. De Kerst van 1985 leek op die van 1992 en die leek weer op die van 1999. Kerstdagen zijn eigenlijk inwisselbaar en daardoor snel vergeten. Want er valt niets over te zeggen. Maar de Kerst van 2000 was helemaal anders. Daar wordt nog steeds over gepraat.

En niet alleen omdat ik voor de eerste keer Kerst vierde in mijn pas gekochte huis. Ook niet omdat mijn ouders en mijn broer kwamen eten. Maar meer om de ontlading tijdens het toetje. Ik had een grote bak vanille-ijs op tafel gezet. Omdat ik vergeten was het eerder uit de diepvries te halen, was het ijs keihard. We lieten het maar een tijdje staan. Maar na een half uur wachten leek het ijs nog steeds beton. Mijn broer had nog honger en hij pakte een mes. Omdat er nog steeds geen lepel in kon, begon hij het ijs er maar af te schrapen. Met moeite kwamen er enkele schilfertjes ijs af. Na enkele keren schrapen zag mijn broer iets bruins. ‘Maar __maar’, stamelde hij, ‘dat zijn __ worstjes?’ Worstjes? Worstjes! Dit is geen vanille-ijs. Dit is zuurkoolijs! En we schaterden het uit. Echt, we vielen van onze stoelen van het lachen. En alleen maar omdat ik vergeten was dat het ijs uit deze ijsbak al lang op was. De lege bak had ik gebruikt om er zuurkool en de bijbehorende worstjes in te bewaren die ik een paar weken voor Kerst had klaargemaakt. Omdat ik veel te veel had gemaakt, had ik de zuurkool en worstjes in de ijsbak gestopt, om het vervolgens in de diepvries te zetten. Wat was ik die Kerst blij dat ik dat vergeten was. Want anders hadden we nooit zo gelachen. En was deze Kerst net zo gewoontjes geweest als in de voorgaande jaren. Maar nu was het een Kerst waarover we het hele jaar hebben gesproken en gelachen. Dit jaar komen mijn ouders en broer weer. De week voor Kerst maak ik bietjes klaar.

Published inpre-lombok