Sla over naar de inhoud

Uitgepind

Hoe het precies kwam, weet ik meer. Waarschijnlijk had ik slecht geslapen. Met een moe hoofd stond ik voor de kassa van de supermarkt. Met een vol wagentje en een lege portemonnee.

Gelukkig had ik mijn bankpasje bij me. Ik toetste snel mijn pincode in. Dacht ik, maar het bleek mijn code niet te zijn. Oh, zei ik tegen mezelf, ik zal een van de cijfers wel verkeerd hebben ingetoetst. Maar de tweede keer bleek ook niet de juiste te zijn. Achter mij begon de rij langer te worden.

De caissière keek me bedenkelijk aan. “Heeft u echt geen contant geld bij u?”, vroeg ze nog. “Nee, echt niet”, stotterde ik, “maar nu weet ik mijn pincode echt.” Niet dus. De pinautomaat meldde dat mijn pas geblokkeerd was. Een chagrijnige vakkenvuller was daarna zo aardig om mijn wagentje weer uit te laden. Ik maakte me ondertussen snel uit de voeten. Gauw fietste ik naar mijn appartement. Misschien lag daar nog wel wat geld.

Maar helaas kwam ik mijn appartement niet in. Want uit veiligheidsoverwegingen had ik ook daarvoor een pincode nodig. Die ik ook was vergeten. Daar stond ik dan, zonder geld, zonder huis. Maar geen bezwaar, ik had de code misschien wel aan mijn beste vriend Pieter gegeven. Ik zal hem eens bellen, dacht ik, en ik pakte mijn GSM uit mijn jas. Maar ja, voordat ik ermee kon bellen, had ik een pincode nodig. En ook hier zat ik weer verkeerd. Eerst wou ik met mijn auto naar hem toe, maar ik had geen zin meer om de startcode te proberen. Zwaar depressief stapte ik op de fiets, op weg naar Pieter, zo’n 30 kilometer van mij vandaan.

Zoals zo vaker zag ik al fietsend ineens het licht. Ik had gewoon de vele pincodes door elkaar gehaald. Maar kwaad op mezelf werd ik geen moment.
Doordat ik die pincodes niet meer wist, kreeg ik in ieder geval geen lastige zakenlui aan de lijn. Was ik bevrijd van mijn appartement op 5 hoog in een saai betonblok. Van autorijden had ik al nooit gehouden. Geld maakte eigenlijk al helemaal niet gelukkig. Voordat ik er erg in had, week ik van de gebruikelijke route af. Laat Pieter maar zitten met zijn geld, dacht ik. Geef mij maar Pierre, Jean, Jerome of hoe die andere clochards allemaal heten. Ik ga naar Parijs.

Published inpre-lombok