Het was regen-achtig en herrie-achtig, daar op het vliegveld Eindhoven. Dynamo Open Air 1994, het hardrock-festival waar heel Eindhoven plat voor lag.
Blijkbaar vonden de engeltjes daarboven het allemaal iets te hard. En ze probeerden dit nieuwerwets vagevuur te doven.
Menig bierverkoper keek verwijtend naar boven. Door al dat vocht hadden de bezoekers zijn vocht niet meer nodig. Maar de frietboeren mochten niet klagen. Want ja, van al dat natte kreeg je het koud. Koffie was er niet, dus je moest je aan iets anders opwarmen. Een frietje.
Het frietje daar zal ik nooit vergeten. Niet dat het zo lekker was. Alleen was het ditmaal een frietje totaal. Alles kon je op eten: het frietje, de smurrie en het bakje. Ik had heus niet meteen de neiging om het bakje op te eten toen ik een frietje kreeg. Nee, het zag er wel anders uit, maar ach, dacht ik, daar hebben ze een nieuwe vormgever op losgelaten.
Volgens een vriend was het bakje echter gemaakt van aardappelzetmeel. Dus eetbaar. De grapjas. En daarom lagen al die bakjes zeker op … hé, er lag geen enkel bakje op de grond. Ik keek naar andere frietkopers en schoot in de lach. Naast mij stond een jongen die blijkbaar haast had. Hij deed het totale frietje, met bakje en al, in één keer in zijn mond.
Ik at mijn frietjes langzaam op. Benieuwd naar wat die vriend zou doen. Zou hij ook dat bakje … En ja hoor, frietje op, bakje op. Dus ik moest ook wel.
Ik moet zeggen, het smaakte niet vies. Het smaakte gewoon naar niks. Of beter gezegd, naar een hosti. Ik beeldde me al meteen in dat de hosti-fabriek, na een verdere terugval van het kerkbezoek, was overgeschakeld op frietbakjes.
De hosti leek me echter veel droger. Maar dat kwam natuurlijk door de mayonaise. Doordat er altijd wat smurrie aan het bakje bleef hangen, had het toch nog wat smaak gekregen.
Ja, dit is wel dé uitvinding van de laatste tien jaar. Minder vervuiling, minder honger. Het zal echter nog wel even duren voordat alle verpakkingen eetbaar zijn. Eén man tijdens het festival dacht al dat het zo ver was. Na de pizza probeerde hij de doos … Ik heb zelden zo gelachen.<