(Leve de zolder! Of beter gezegd, leve het opruimen van de zolder. Ik kwam ineens allerlei bladen tegen waaraan ik had meegewerkt. En allerlei artikelen die ik heb geschreven voor het Eindhovens Dagblad. En verhalen die ik heb geschreven. Zo kwam ik ook drie verhalenbundels tegen. `Interessante beroepen`, `Klanka Faboel` en `Edje & z`n pretje`. Deze laatste bundel heb ik in 1995 geschreven voor Neeltje, een vriendin die afstudeerde op sex in jeugdliteratuur. In `Edje & z`n pretje` staan vijf erotisch verhalen voor jongeren: `Edje & z`n pretje`, `Mompel Mees`, `Op de fiets`, `Rode Roos` en `Bloemkool. Ooievaar.` Dit laatste verhaal kun je hier lezen. Wil je de andere verhalen ook lezen? Of wellicht de bundel kopen? Laat maar weten.)
De schok was groter dan de klap. Het viel gelukkig allemaal wel mee. Ja, Jaap had een grote bult op zijn hoofd, hij had een paar dagen hoofdpijn, maar hij had geen zware hersenschudding. Terwijl dat makkelijk had gekund. Mensen die het gezien hadden, hadden verwacht dat Jaap op zijn minst zwaar gewond was toen hij werd overreden door Mathilde op haar nieuwe brommer. Nou ja, `werd overreden`. Dat klinkt alsof Mathilde schuld had. Maar zij kon er niks aan doen dat Jaap de weg over stak zonder te kijken. Ineens liep hij voor Mathilde en zij kon niet meer remmen. Nee, ze reed echt niet te hard, maar wel te hard voor Jaap. Hij smakte met zijn hoofd op de grond, en bleef even doodstil liggen. Maar gelukkig stond hij al vrij gauw weer op. Toch heeft zijn moeder Ineke hem maar even naar het ziekenhuis gebracht. Daar zag de dokter al gauw dat het wel mee viel. Jaap moest een paar dagen rusten.
En gerust heeft Jaap. Drie volle dagen heeft hij geslapen toen hij weer thuis was. Hij werd wakker en voelde zich weer kiplekker. Als herboren. Het eerste wat hem opviel toen hij zijn ogen opende, was het grote boeket bloemen dat naast zijn bed stond. Van Mathilde. Ze was zich rot geschrokken, had ze op het kaartje geschreven dat aan één van de stengels was vastgebonden. Ze had gehuild van blijdschap toen ze had gehoord dat er niks mis was met Jaap. Op de achterkant van het met kleine letters volgeschreven kaartje stond haar adres, met de vraag of hij een keer langs wilde komen als hij helemaal beter was.
Ik ben helemaal beter, dacht Jaap, dus hij ging meteen naar Mathilde toe. Om sorry te zeggen, want door zijn stomme oversteken was zij zich wild geschrokken. En wild bleek ze nog steeds, toen Jaap een paar uur later bij haar thuis kwam. Haar ouders waren een tijdje op vakantie en ze had het rijk alleen. En vooral de slaapkamer van haar ouders. Ze was zeer blij geweest toen Jaap ineens voor haar deur stond om haar gerust te stellen. Nu zag ze pas wat een knapperd hij was. Ze had hem bewonderend aangekeken toen hij met rustige stem vertelde dat het hem speet. Jezus, die ogen, die mond, die neus. Jezus, wat een kanjer, dacht ze, zo wil ik er nog wel een paar aanrijden.
Maar ja, eenmaal in de slaapkamer van haar ouders dacht ze wel anders. Er was geen beweging in Jaap te krijgen. Met de grootste moeite had ze hem in de slaapkamer gekregen. En nu snapte hij er geen jota van wat Mathilde allemaal aan het doen was. Ze wilde hem zelfs uitkleden. Maar dat ging hem toch te ver. Dat ze ineens zijn lippen met haar lippen had aangeraakt, dat ze even zijn lippen had gelikt, dat was nog tot daar aan toe, maar dat ze aan zijn broek zat … Hij maakte zelf wel uit wanneer hij wilde plassen. Kwaad verliet hij het huis. Als ik me nog een keer laat aanrijden, mompelde hij tegen zichzelf, dan wel door een beetje normaal iemand.
Ineke was verbaasd toen Jaap chagrijnig weer thuis kwam. En hij was zo vrolijk naar haar toe gegaan. `Was ze toch kwaad op jou, Jaap, terwijl ze toch zo redelijk leek.”Ik weet niet wat ze was`, antwoordde hij, “maar het leek helemaal nergens op. Ze waste mijn lippen en vond toen dat ik moest pissen. Ik ben toch geen kind meer.”
“`Wat deed ze?”
Na zijn verhaal was het voor Ineke meteen duidelijk. Mathilde was haar zoon aan het verleiden. “Aan het wat?” “Aan het versieren?” “Ik ben geen kerstboom”, was Jaaps reactie en hij ging naar boven. Oei, dacht Ineke, hij is toch niet helemaal in orde. Dat haar zoon, die toch zijn mond vol had van sex, nu niks in de gaten had. Zeker wist ze het niet, maar ze had het vermoeden dat hij het wel een keer gedaan had. Hij had het altijd ontkend, maar dat deed hij vermoedelijk omdat hij wist dat ze zestien jaar te jong vond. Maar nu had hij het ineens over `moeten pissen` als een meisje aan zijn broek zat. Daar zou hij een tijdje geleden heus niet over hebben gedacht.
Ineke besloot Jaap nog maar eventjes uit te horen en ze liep naar zijn zolderkamer. “Dacht je dat echt, Japie?”, vroeg ze en ze hoopte dat hij als vanouds reageerde: “Ik heet Jaahaap. Mijn Japie zit van onderen.” Maar nee, hij zei iets compleets anders.
“Zoiets verzin je toch niet, ma?`”
“Nou nee, maar ik bedoel, dacht je echt dat ze dat deed om je te laten plassen.”
“Jaha, waarom anders?”
“Ze wilde met jou naar bed.”
“Ja vast. Zo vroeg al? Ik had geen slaap. En als zij wilde slapen had ze het moeten zeggen. Dan was ik wel weggegaan.`”
“Jaap, doe eens normaal”, brulde zijn moeder geïrriteerd, “ze wilde met je vrijen.”
“Vrijen?”
“Ja, vrijen. Neuken. Ze wilde dat jij jouw …” Ach, laat ook maar, zuchtte ze toen hij haar met grote ogen aanstaarde. Blijkbaar was de klap tegen de grond toch harder geweest dan gedacht. Zou hij nou echt niks meer over sex weten, peinsde ze, en ze vreesde dat haar open opvoeding voor niets was geweest. Terwijl veel moeders zwegen over alles wat maar met sex te maken had, had zij al zeer vroeg voorlichting gegeven. Hij wist er alles van. Met nadruk op `wist`. Ze probeerde het nog een keer en vroeg of hij nog wist hoe er `kindjes kwamen`.
Nou, dat wist hij niet precies meer. Iets met een bloemkool of een ooievaar of zo. Het verband tussen die twee zag hij niet.
“Er is geen verband, Japie`” steunde ze, en ze sjokte weer naar beneden. Morgen zou ze alles wel weer proberen uit te leggen.
Maar hoe veel ze de volgende dag ook praatte, hij begreep er niks van. Alle voorlichtingsboeken uit de bibliotheek werden er bij gehaald, alle plaatjesboeken werden opengeslagen. Ineke wees alles aan, ze spelde alles, maar Jaap snapte er maar niks van. “Wat wil je nu eigenlijk duidelijk maken, mam? En hoe zit het nou met de bloemkool en de ooievaar?”
“Of de ooievaar”, verbeterde Ineke hem, “of je komt uit de bloemkool of je wordt gebracht door de ooievaar.`”
“Maar wat is het nu? Kan een baby zelf kiezen wat hij wil.”
Zijn moeder reageerde hier maar niet op. Hoe kon ze hem nou duidelijk maken wat sex was? Ze zou hem toch maar eens naar de dokter brengen voor een controle.
Jaap begreep niet waarom en hij ging dus niet. “Ik ben niet ziek”, bleef hij herhalen op steeds hetzelfde verzoek van Ineke. Wat moest-ie daar toch doen?
Ze zweeg en dacht na. Haar gepieker werd onderbroken door de telefoon.
Het was Mathilde. Ze had zich ongerust gemaakt over Jaap. Ze wilde hem even spreken. “Jaap, voor jou”, schreeuwde Ineke.
“Wie is dat?”
“Mathilde”.
“Zeg dat zeikwijf maar dat ik niet hoef te zeiken.”
“Wat heeft hij nou?”, vroeg Mathilde toen zijn moeder zei dat hij niet wilde praten, “ik wilde gewoon sorry zeggen. Ik was iets te snel met mijn … eh … ”
“Ja”, onderbrak Ineke haar, “je was inderdaad nogal snel. Een paar dagen nadat je tegen hem aanrijdt wil je dat je tegen hem aanglijdt. Daarvoor vind ik hem eigenlijk nog te jong. Maar voor wat hij nu allemaal uitkraamt is hij toch te oud.” Na Mathildes `hoezo`, vertelde Ineke alles. Over dat hij echt niet wist wat Mathilde wilde. Over dat hij niks meer van sex of voortplanting wist. Over de bloemkool en de ooievaar, waarin hij geloofde.
“Meent u dat echt”, Mathilde hoopte op een ontkennend antwoord.
“Ja, hij is toch harder gevallen dan ik dacht. Maar er is een geluk bij een ongeluk, hij heeft er zelf geen last van. Maar ik wel.”
Mathilde voelde zich beroerd. En weer schuldig. Door haar was die knappe Jaap zo wereldvreemd geworden. Zij persoonlijk zou hem dan ook weer gezond maken. Was het niet voor zijn moeder, dan was het toch zeker voor haar zelf. Ze wilde met hem vrijen. Hij was te mooi om te laten lopen. Maar ja, hoe kwam hij nu van die stomme gedachten af. Bloemkool. Ooievaar.
Eigenlijk was het best wel lachen. Maar hij moest niet te lang zo denken.
Haar ouders waren nog steeds niet thuis. In het begin had Mathilde het wel fijn gevonden dat ze weg waren, maar nu voelde ze zich eenzaam in de grote villa. Ze verveelde zich. Op de televisie was niks te zien. Ze dook maar weer in de stap videobanden van haar vader, al wist ze zeker dat daar toch niks fatsoenlijks tussen zat. Al die stomme documentaires. Ze las al de titels die op de banden stonden. Ha, wacht eens, deze is toch best interessant. Ze pakte een band uit de collectie, en stopte hem meteen in de video. Inderdaad, gniffelde ze toen de documentaire was afgelopen. Deze is interessant. En bruikbaar.
Mathilde kreeg zomaar Jaap aan de telefoon. Nou niet zomaar, ze had eerst Ineke gebeld, en die zou er voor zorgen dat de volgende keer Jaap zou opnemen. Ze hadden ook nog besproken dat Ineke weg zou gaan als Mathilde kwam. Zij was al lang blij dat Mathilde waarschijnlijk wel iets wist waardoor Jaap van zijn vreemde gedrag afkwam. Nu moest Mathilde er voor zorgen dat Jaap niet meteen de hoorn zou opleggen. Het eerste wat ze dan ook deed was zeggen dat het haar speet en hem gelijk geven. Hij mocht zelf beslissen wanneer hij wilde plassen. Voordat Jaap iets kon antwoorden, had ze gezegd dat hij gelijk had met die bloemkool en die ooievaar.
“Hoezo, gelijk” vroeg Jaap, “ik heb alleen maar een keer gehoord dat baby`s iets met die twee dingen te maken hadden. Maar hoe, dat weet ik niet. Volgens mijn moeder heeft er trouwens maar eentje van die twee mee te maken. Maar mijn moeder wil dat niet uitleggen.”
“Maar ikke wel”, riep Mathilde enthousiast, “het is trouwens gewoon te gevoelig … eh … pijnlijk voor je moeder. Daarom mag ik dat van haar doen. En trouwens, ze weet zelf ook wel hoor, dat het zowel te maken heeft met bloemkool als ooievaar. Maar je moet die woorden alleen niet te letterlijk nemen. Maar wanneer heb je tijd?”
Eigenlijk was Jaap nog kwaad op Mathilde. Maar goed, hij wou niet altijd boos blijven. En hij wilde nu toch wel het fijne weten van die bloemkool en die ooievaar. Hij wilde nu wel eens weten waarom zijn moeder zo vreemd reageerde als hij er over praatte. Dus mocht Mathilde komen.
Ineke was inderdaad weggegaan toen de volgende zaterdagmiddag Mathilde kwam. Ze had een bloemetje meegenomen en een videoband. Na een kopje thee begon ze meteen. Ze had er zin in. Ze zette de video aan en startte de band. Samen keken ze naar de documentaire van haar vader. Een documentaire over ooievaars. Na een half uurtje zei ze dat Jaap goed moest opletten. Hij zag dat de ooievaar met haar snavel over haar veren wreef, waarna ze in een stuk groente pikte. Toen dit fragment afgelopen was, stopte Mathilde de band en spoelde hem een beetje terug. Voordat Jaap kon zeuren waarom hij niet verder mocht kijken, zei ze hem dat hij niks moest vragen, maar enkel moest doen wat ze wilde. Als hij tenminste nog over die baby`s wilde weten. Dat wilde hij. Haar eerste bevel was `Kleed je maar uit`. Zonder veel gene deed hij had. Hij wist wel dat er verschillen tussen jongens en meisjes waren, maar niet waar die verschillen voor dienden.
Voor hem was het geen probleem om naakt voor een meisje te staan. Daar had Mathilde op gerekend. Lichtjes opgewonden bekeek ze de blote Jaap, die zelf allerminst opgewonden scheen te zijn.
“Stel je voor dat dat ding daar een ooievaar is`” zei ze terwijl ze het fragment weer liet zien waarin een ooievaar haarzelf met de snavel wreef, “omdat je zelf geen snavel hebt, zal ik maar wrijven.” Jaap vond het wel gek, maar hij sputterde niet tegen toen zij zachtjes zijn piemel raakte. Hé, wat gebeurde er met dat ding. Het werd groter. Hij was verbaasd. Nog verbaasder was hij toen Mathilde zich ook uitkleedde. Terwijl ze dat deed, wees ze hem op het stukje band waarin de ooievaar in de groente pikte.
Daar stond ze naakt voor hem, terwijl hij met zo`n groot ding voor haar stond. “Stel”, zei ze weer, en ze wees op zijn geslacht en dat van haar, “dat dat ding daar een ooievaar is en dit hier een bloemkool. En dat de ooievaar een stukje wil eten. Dan komen er … eh … baby`s.” Ah, nu begon Jaap het een beetje te begrijpen. En na zijn Tarzan-imitatie `Me ooievaar, you bloemkool` ging hij tegen haar aan staan …
Hoe baby`s nou precies werden geboren, zou Mathilde hem nog wel een keer uitleggen. En waarom ze nu geen baby kreeg, zou ze ook nog wel een keer duidelijk maken. Met de pil en zo wilde ze hem nu niet vermoeien. Ze wilde daar zelf nu ook helemaal niet aan denken. Ze sloot haar ogen, en genoot van de ooievaar die in de bloemkool pikte. En pikte en pikte.