Ach meiske, ach lieve dochter. Donderdag von’k het kei gaaf om je in je carnavalskloffie te zien. En wa leuk dagge bij d’n kinderopvang carnaval ging vieren. Da deed m’n Brabantse hart goed. Ja, dat kredde in ieder geval hier in Utrecht mee. Nu da taaltje van het zuiden nog.
Begrep me nie verkeerd. Daggu over een tijdje Utrechts praat, vin’k zo errug nog nie. Kanaalstraat op zijn Utrechts vin’k nog wel geinig klinken. Kunaooolstraooot. Maar dan op z’n Utrechts, zeg maar. Over een tijdje zuldege dit vast goed kunnen zeggen. Met je Utrechtse vriendinnetjes en vriendjes. Wat ook hun achtergrond is, ze zullen allemaal toch wel een beetje Utrechts spreken. Want dat krijgen ze mee op straat. En op de kinderopvang. Op school. Dus gij ook. Zoals ik al zei, is daar eigenlijk niets mis mee. Da hoort er gewoon bij. Maar waarschijnlijk gaat da ook gepaard met iets da’k niet zo leuk vind.
De harde g.
Ja, die gaade waarschijnlijk ook wel uitspreken. Net als je broer. Die kon nog maar net praten of de harde g was al hoorbaar. “Daar gggaatie.” “Gggoed zo.” “Niet gggooien.” Toen ik hem dat voor het eerste hoorde zeggen, brak mijn Brabantse hart. Want zo’n harde g is gewoon niet mooi. Gewoon lelijk eigenlijk. In ieder geval veul lelijker dan de zachte variant. De g van Brabant. Die klinkt gewoon gezellig. Da doet gewoon iets met je. Vanwege die klank zijn de Brabanders zo populair. Komt er in een televisieprogramma een Brabo voor, dan scoort dat automatisch altijd goed. Door die g. Door die kei fijne klank. De klank van de zachtgloeiende zon. Da’s toch veul beter dan de klank van de harde regen.
Zeg nou zelf. Aggu ‘gewoon gezellig’ met een harde g zegt, klinkt het al meteen minder ontspannend. Een feestje wordt dan gauw een koffietafel. Hoe ge ook je best doet om er toch iets van te maken, met ‘gggewoon gggezellig’ lukt dat niet. Nee, die harde g stuit me tegen de borst. Daar word ik korzelig van.
Dus meiske, aggu straks uit wil gaan, kom dan niet aanzetten met ‘Ik ggga naar de stad’. Want dan laat ik je ech niet gaan.
En aggu voor het eten nog meer ‘gggroente’ wil, kreddu een extra stukkie vlees. Wildege een weekend weg naar Gggroningen, dan gaan we gewoon naar Eindhovuh. Wilde studeren in Tilburggg? Met een harde g wordege er ech niet toegelaten.
Maar aggu ‘uitgaat’, ‘groente’, ‘Groningen’ en ‘Tilburg’ met een zachte g uitspreekt, word ik soft. En zeg ik: “Natuurlijk meiske. Wagge ok wil, ’t is altijd goe.”
Ja meiske, ga over een tijdje maar lekker carnaval vieren in Brabant. Dan kredde veul van die taal daar mee. En oefen ondertussen thuis maar met de zachte g. Begin maar door deze tekst op z’n Brabants uit te spreken. Ik heb er expres wat extra woorden met een g ingestopt. Speciaal voor jou, meiske. En voor de goede vrede later.
————————
‘Harde g’ staat in het boek ‘Liefs uit Lombok!’. De column maakt deel uit van ‘Het Lombokkertje Alfabet’ (naast teksten als ‘Felroze prinses in donkere dagen’, ‘Gnidetolk’ en ‘Uit met de duobuggy’). Lees meer over ‘Liefs uit Lombok!’