Sla over naar de inhoud

Ik & mijn jas

Als we het huis van de onbekende columnist en zijn lieflijke vriendin verlaten, hebben we veel zin in de korte wandeling die ons te wachten staat. Want elke stap die we zetten, is een stap richting een warme gloed in onze maag en een zacht gevoel in ons hart. En dus lopen we vol verwachting door de straat van de voormalige melkfabriek en de arbeidershuisjes, langs het plein van de sneller kloppende kinderharten, om dan de straat van de ontdekker van Nieuw-Zeeland in te gaan. Zo belanden we in de straat van de vele culturen en meerdere geuren.

Even naar links en daar op nummer 219 is het restaurant van de kleine hapjes met de grootse smaken. Als we de bescheiden hemelpoort open doen, komen de geuren van moeder aarde en ver daarbuiten ons al tegemoet. En daar komt al één van de meisjes van de goedgevulde borden en volle glazen naar ons toe. Alleen al de manier waarop ze mijn wollen bescherming tegen de buitenkou aanneemt, is een genot om te zien en te ervaren. Dat vinden ik & mijn jas allebei.

Een tiental seconden later zitten mijn echtgenote van de nabije toekomst en ik dan in het feestpaleis met de glamour van een gezellig volksrestaurant. Daar krijgen we van één van de meisjes van de goedgevulde borden en volle glazen de kaart met Aziatische geheimen zoals zelfs veel Aziaten die niet kennen.
Met ogen als plotseling fonkelende diamanten kijk ik er naar …
en ik weet dat ik me niet zo moet aanstellen.

Want mooier verwoorden dan dit, kan ik toch niet:

Het zijden meer uit Thailand
Mooie mantel in de lente
Tevreden Boeddhabuikjes
Tamarindepaleis uit de zee
De kleine prinsjes uit Vietnam
Zoete biggetjes rustend in Szechuan
Vogel glijdend over het zwarte meer
Vrolijke vogel in het Tamarindepaleis
Gouden warmte vermengd met zoete geuren.

Prachtige namen hebben die gerechten hier.
Maar tegelijkertijd wel namen die niet helemaal recht doen aan de Chinese tapasjes.
Want die smaak is nooit helemaal in woorden te vatten.
Dat moet ik ook niet proberen. Ik moet ook niet zo proberen te schrijven. Ik moet gewoon daar eten.
Smakelijk eten.
En genieten.

Published in2009