Sla over naar de inhoud

Grote kleine kunst

In alles kun je wel kunst zien. En dan bedoel ik niet dat je overal een Karel Appel kunt zien hangen. Nee, ik bedoel meer kleine kunst. De kunst van de straat. Een tegel die net een andere kleur heeft dan de andere. Graffiti op de brug. Vier mooie beeldjes achter het raam. En een prachtig bordje van de gemeente. Zoals het bordje ‘Wijkbureau West’.

‘Wijkbureau West’.
Het klinkt als pure poĆ«zie, als je het mij vraagt. Die alliteratie. Die combinatie van het lieflijk klinkende ‘Wijkbureau’ en dan het strengere ‘West’. Prachtig.
Wedden dat de medewerkers van de andere wijkbureaus in deze stad jaloers opkijken tegen dat wijkbureau hier. Want Wijkbureau Binnenstad, Wijkbureau Leidsche Rijn klinken veel minder goed. Om maar te zwijgen over Wijkservicecentrum Vleuten-De Meern. Stel je eens voor dat je als medewerker aan kennissen moet vertellen dat je daar werkt. Dan mompel je toch automatisch iets vaags.

Nee, dan Wijkbureau West. Alleen al door die naam werk je daar graag. En alleen al omdat het bureau zo heet, kom je er als Lombokker of andere Westbewoner graag.
Al ben ik er nog nooit geweest.
Maar dat gaat snel veranderen.
Niet dat ik een speciale vraag heb voor het wijkbureau, maar omdat het nu extra kunstig is. Tot en met 24 november hangen daar leuke, fleurige en vooral aandoenlijke schilderen van kinderen van de Villa Nova school. Van 16 september tot 8 oktober hebben deze schilderijen bij winkeliers en kleine ondernemers van Lombok en Nieuw-Engeland gehangen. ‘Kunst bij de Kapper & Kunst bij de Bakker’ heet dit project dan ook.
Alleen die naam al.

Dit kunstproject is verzonnen door Atelier Kunstgras. Om te laten zien dat kunst de gewoonste zaak van de wereld is, heeft dit atelier leerlingen van groep 4 en groep 8 van de Villa Nova school uitgenodigd om een schilderij te maken bij het thema ‘Lievelingsgerecht’ of ‘Ben ik dat?’ Vervolgens heeft de jonge kunstenaar dit schilderij in een winkel gehangen. En daar is dan weer een foto gemaakt. En die foto’s en de schilderijen zijn dan verzameld in een boekje.
Het is een prachtig boekje. Als je bladert zie je steeds links het schilderij, en rechts dan de kleine kunstenaar die het schilderij vasthoudt. De schilderijen zelf zijn al erg fijn. Vooral de zelfportretten. En grappig te zien hoe kinderen hun favoriete eten op het doek verven. Maar nog leuker zijn de foto’s. Het is ontroerend te zien hoe trots het kunstenaartje zijn schilderij vasthoudt in de grote winkel.
Erg mooi.
Helaas heb ik de schilderijen zelf niet zien hangen in de winkels. Maar gelukkig laat Wijkbureau West ze nu zien.
Ik weet zeker dat ik ga genieten.
Net zoals ik deed toen ik in Kopi Susu het boekje van dit project doorbladerde. Daarin zag ik hoe iets kleins heel groot kan worden.
En iets heel vrolijks.
En dan te bedenken dat er in Lombok nog meer van dit soort vrolijks te zien is.
In Parkhuis Lombok is tot en met 29 oktober ook kinderkunst te bewonderen. Ditmaal van kinderen van Kinderdagverblijf De Blauwe Koala.
Weer zo’n naam.
Het kan bijna niet anders dat je daar als kind creatief van wordt.
En dat blijkt.
Met verf, papier, klei, veren en houtjes hebben de Koala-kids er iets moois van gemaakt. Doordat die schilderijen dichtbij elkaar hangen, wordt het een feest van frisse kleuren.
Nu het buiten donkerder wordt, is het fijn om te weten dat het in onze wijk zo kleurrijk is.

Published in2010