Het Merwedekanaal ontwikkelt zich steeds meer tot een bikkelbad. Na de brugspringers en de fierljeppers was het zondag de beurt aan de Nieuwjaarsduikers.
Het vroor niet meer, maar het water van het kanaal was nog heel koud. Een dag ervoor lag er nog een dun laagje ijs op de plek waar nu zo’n vijftig durfals het water indoken.
Nou ja, indoken … Goed beschouwd was er maar één joligerd die vanaf de steiger bij het Muntplein echt het Merwedekanaal indook. De anderen gingen voorzichtiger te werk. De meesten daalden het provisorische trappetje af, zwommen vervolgens een paar meter naar links, om daar weer een even gammel trappetje op te klimmen. Een enkeling gebruikte het eerste trappetje niet, maar sprong in het kanaal. Sommigen van hen zwommen naar het midden van het kanaal, om vervolgens weer snel terug te keren. Ik denk niet dat er iemand langer dan een minuut in het water is geweest. Maar waarom zouden ze ook? Als dat de bedoeling was geweest, had deze gebeurtenis wel Nieuwjaarsbaantjestrekken geheten.
En zo’n ‘duik’ was al moedig genoeg. De helden en heldinnen werden dan ook getrakteerd op een warm applaus en een welgemeend bravo. Al klonk dat door de kou wel wat bibberend. Het publiek had het immers ook flink koud gekregen, omdat ze wel even moesten wachten voordat de bikkels het water inkonden. Eerst was er nog een gezamenlijke warming-up, waarbij enkele toeschouwers op olievaten het tempo aangaven. Dat deden ze samen met zo’n vijftien saxofonisten, verspreid over drie open boten. Dit leverde een mooi schouwspel op. Jammer alleen van die muziek. Dat klonk eerlijk gezegd wel heel deprimerend, en paste daardoor helemaal niet bij dit verlate nieuwjaarsfeestje. Maar misschien was dat ook wel de bedoeling van de organisatoren. Ze wilden het voor de Nieuwjaarsduikers nog moeilijker maken. Maar hoe koud het ook was en hoe hard er ook getetterd werd, de duikers doken toch.
Het jaar kon voor hen nu echt beginnen.
En voor mij ook trouwens. Ik ben klaar voor nieuwe evenementen in de wijk.
Ik duik graag de nieuwste festiviteiten in.
Maar dan aangekleed. In een dikke jas.
Ieder zijn ding, nietwaar?
Dan maar geen bikkel.