Terwijl mijn vriendin … o, stop ….
Mijn vrouw. Ze is mijn vrouw.
Kijk maar naar mijn ring. Of naar die duizenden foto’s die zijn geschoten op 14 mei.
Het is echt zo.
Jippie!
Maar goed, wat ik wilde zeggen:
Terwijl mijn vrouw (Ja! Echt!) al weer aan het werken was, zat ik afgelopen donderdag lekker op het terrasje van Kopi Susu. Hoewel het pas vier uur in de middag was, zat ik al aan een biertje.
Eigenlijk is het tegen mijn gewoonte om al in de middag een biertje te drinken.
Maar nu was het goed.
Heel goed.
Want in deze weken is alles goed.
Het weer.
Het eten.
Het werk wat ik doe. En wat ik niet doe.
Zelden heb ik zo ontspannen aan een biertje gezeten.
Niets kon me iets maken.
Alles is goed.
Toen één van de medewerkers van Kopi Susu me donderdag vroeg of ik de nieuwe openingstijden van dit lunchcafé in een column wilde noemen, vond ik dat goed.
Want alles is goed.
Dus bij dezen: woensdag, zaterdag en zondag van 10 tot 19 uur, donderdag en vrijdag van 11 tot 20 uur.
En toen een onbekende man ietsje later naast me aan het tafeltje ging zitten, had ik daar geen problemen mee. Zelfs niet toen hij constant mijn aandacht vroeg.
Wat maakt het uit. Hij doet maar.
Alles is goed.
Zelfs als hij mijn portemonnee had afgepakt, was ik blijven genieten. Van dat biertje. In het zonnetje.
Van die man die aan de overkant op zijn gitaar aan het spelen was.
Oké, ik had dan wel wat minder geld gehad, en het was wel een gedoe geweest met die bankpasjes. Maar ach, alles is goed.
Geld is immers maar geld.
En maakt dus niet gelukkig.
Liefde wel.
Ja zeggen.
Een ring om de vinger van je vriendin …. nee, vrouw … mijn vrouw!!! doen.
Een ring om je vinger voelen.
Een feest geven in de mooiste stad van de wereld.
En dagenlang met een glimlach hieraan terugdenken in de leukste wijk die er is.
Om vervolgens bij mijn favoriete café een biertje te drinken.
In de middag nog wel.
Ja, dat maakt echt gelukkig.
En niet te vergeten als ik hand in hand met mijn vriendin …
mijn vrouw loop.
Tja, zeg ik het weer verkeerd.
Het blijft natuurlijk wennen dat ik nu getrouwd ben.
Maar ach, binnen een paar weken zal ik haar niet meer mijn vriendin noemen.
De komende tijd vast nog wel.
Maar of dat erg is?
Nee.
Alles is goed.