De eerste kus. De eerste keer. De eerste rijles. De eerste auto. De eerste serieuze relatie. De eerste koopwoning. De eerste rommelmarkt in Lombok.
Onvergelijkbaar.
Behalve dan dat ze onvergetelijk zijn.
Op 5 mei hadden mijn lief en ik tijdens de straatfeesten hier een kraam voor ons huis staan. Hoewel het weer iets tegenviel, was het een geweldige dag. Er gebeurde teveel om op te noemen. Daarom maar een selectie.
De vijf van de rommelmarkt.
1.
Vantevoren hadden we het al vaak gehoord: alles met een stekker verkoop je meteen. Nou, dat klopte niet helemaal. Een aantal apparaten hebben we nog. Maar de populariteit van de stekker werd al snel duidelijk. We hadden nog niemand gezien toen we de doos met apparaten uit de schuur droegen, maar voordat we de doos op de kraam konden zetten, stonden er ineens tien Turkse en Marokkaanse mannen voor onze neus. Geen idee waar die zo snel vandaan kwamen. Ze hadden in ieder geval haast, want de stekkers werden meteen uit de doos gegraaid. Een heel aparte ervaring. Maar erg leuk! Vooral achteraf dan.
2.
Het was af en toe alsof ik in Guatemala of in Thailand was, met al dat afdingen. Heerlijk. Vaak erg grappig. En soms ook wel irritant. Had ik een paar schoenen te koop gezet voor 2 euro, kreeg ik te horen dat dat te duur was. Want ze waren niet nieuw meer. Ja, dag. Anders had ik ze natuurlijk niet voor 2 euro aangeboden. En dan dat afgeding op spulletjes van 40 cent. Ging ik daar in mee, kreeg ik te horen dat ik zo duur was.
3.
Het is mooi om te ervaren dat je mensen gelukkig maakt met spullen die je weg doet. Een stelletje was heel blij met een trui die ik nooit heb aangedaan. Een ander was weer blij met een oud miniplayertje voor zijn zoon. En dan was er ook nog de muziekliefhebber die 18 cd’s kocht, waarvan een paar die hij al lang wilde hebben. Toen hij daar ook nog korting op kreeg, was hij helemaal gelukkig. “Je maakt me heel blij”. Nou, graag gedaan. En jij mij ook!
4.
Voor kinderen hadden we niet zoveel op onze kraam. Maar de overburen wel. Daar stond een grote poppenkast. Ik verheugde me al op een fijn stukje poppenkasttheater, en ik zag de blijde kindergezichtjes al voor me. Maar Jan Klaassen en Katrien bleven achter het gordijn. Ik bleef geduldig wachten, totdat de poppenkast ineens verdwenen was. Die bleek gewoon te koop hebben gestaan. Er was geen theater gepland. Het blijft wennen, zo’n rommelmarkt.
5.
Zelden had ik zoveel complimentjes gekregen over een kledingstuk. Maar eerlijk gezegd had ik dit geruite jasje bijna nooit aan. En ook niet op deze 5 mei. Ik bood het aan voor een euro. Het jasje was echt de blikvanger van de dag. Maar liefst vijf mannen hebben het gepast. Prachtig vonden ze het. Leuk. Kleurig. Chique. Maar kopen, ho maar. Na afloop van de rommelmarkt had ik het jasje nog steeds. Eergisteren heb ik het zelf maar weer eens een keertje aangedaan. En wat denk je? Geen complimentje meer gehoord.