Sla over naar de inhoud

De CD-Teek van Ome J

Er zijn veel redenen om Eindhoven te verlaten. Mijn vriendin natuurlijk! Maar ook de centrale ligging van Utrecht, handig voor werk en film. De historie van de stad. En de veilige afstand ten opzichte van de Eindhovense Bergen.

Ik heb iets met bergen die er niet zijn. In mijn geboorteplaats Zevenbergen is zelfs geen heuvel te bekennen. En in de straten in Eindhoven die samen De Bergen vormen – de Bergstraat en de Kleine Berg – is zelfs geen minimaal stijgingspercentage waar te nemen. Zo vlak als wat. Maar aan de andere kant lijken die straten wel schuin af te lopen. Zo schuin zelfs dat er geen ontkomen aan is. Ik glijd haast vanzelf naar twee winkels toe, de CD-Teek in de Kleine Berg en Tante K. in de Bergstraat.

Deze laatste winkel was een tip van vrienden. Het heeft me veel geld gekost. Natuurlijk had ik die eerste keer ook niet kunnen gaan. Maar tja, die vrienden hadden me ook wel kunnen waarschuwen dat ze daar erg leuke hebbedingetjes en spullekes voor het huis hebben. Vazen, onderzetters, koffiekopjes, zitdozen, boekenleggers, babysokjes enzovoort. Een oase van spullen die je eigenlijk niet meteen nodig hebt, maar die wel leuk zijn om te hebben en vooral ook om weg te geven. En dan is er nog de eigenaresse van de winkel, die toepasselijk Tante K. heet. Ik heb haar aardig leren kennen. Terwijl zij de cadeautjes aan het inpakken was, hebben we best lang kunnen praten. Over ondernemerschap, muziek – en omdat ze nog lang niet klaar was – ook maar over politiek, PSV, nijlpaarden, het weer en de gezamenlijke kennissen die we toch niet bleken te hebben. Ja, dat inpakken vergde best veel tijd, maar ik kocht ook best veel daar. In het begin voor vrienden en familieleden die bijna jarig waren. Maar steeds meer voor mensen die de komende tijd wel eens jarig zouden kunnen zijn. Dan had ik ze alvast. Nou, inmiddels kan ik zo’n 258 verjaardagen vooruit. Dat is toch al gauw zo’n 13 jaar. Als ik in Eindhoven was blijven wonen, was die hoeveelheid alleen maar groter geworden, en was mijn huis te klein geweest. Verhuizen naar Utrecht is dus ook een soort zelfbescherming.

En daar in Lombok ben ik ook veilig voor Ronnie en Rob van de CD-Teek. Nee, ze dringen zich niet op, bedreigen me niet, en barricaderen de deur niet totdat ik minstens één cd heb gekocht … Nee, het zijn heel aardige mannen, winkelbaas Ronnie en zijn medewerker Rob. Maar het vervelende is dat ze mijn smaak zo goed kennen. Ik ben nog niet binnen of ze hebben al een stapeltje cd’s voor mijn neus gelegd. ‘Deze muziek vind je echt leuk!’ Meestal luister ik er daar wel even naar. Soms koop ik de cd’s meteen. Want ik weet dat ze toch vaak gelijk hebben. En zo heb ik thuis veel cd’s. Van bekende cd´s die ik door Ronnie heb ontdekt, zoals die van Jack Johnson en die met Gypsy Beats and Balkan Bangers. Maar ook heb ik cd´s van een Fransman die country speelt, van een depressieve indianenvrouw, van zangeressen waarvan ik dacht dat ze allang dood waren, van zangers die allang dood zijn maar toch cd’s blijven uitgeven, van een Australische multi-instrumentalist, van een IJslandse slaapgroep, van een Finse heavybalkangroep en van allerlei soorten Balkan-muziek voor alle stemmingen.

Het is nu het juiste moment om Eindhoven achter me te laten. Anders zou ik voordat ik het goed en wel besefte ook nog de nieuwe cd’s van de Baltic Boogie Woogie Boys, de Helsinki Diving Dudes, Joost Belinfantes Neusfluitorkest , The Amazing Greenland Gypsies en The SRFOS (The Salsa Rappers from Outer Space) hebben gekocht. Het zal best allemaal super klinken. Maar waar moet ik die cd’s allemaal laten?

Eigenlijk heb ik nu al meer cd’s dan ik met goed fatsoen kan herbergen. En die grote kast voor cadeautjes staat ook niet mooi in de woonkamer van ons nieuwe huis in Utrecht. Voorlopig zet ik alles wel in mijn kantoor. Niet voor lang, schat ik, want ik wil ook nog kunnen werken. Daarom bied ik bied bijna alles aan. Om ruimte te krijgen, voor mijn pc en bureau. Maar ook uit eerbied voor die twee winkels in de Eindhovense Bergen. Daarom noem ik mijn tijdelijke winkel ook ‘De CD-Teek van Ome J’. Tante K, Ronnie en Rob hebben me veel plezier bezorgd in hun winkels , en dat wil ik graag overbrengen aan mensen die bij mij een cd’tje of een cadeautje willen kopen. Als ik mijn enthousiasme net zo kan overbrengen als zij – en als jij hier net zo gevoelig voor bent als ik – ben ik alles snel kwijt.

Published inpre-lombok